Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Po upływie dwóch lat śniło się faraonowi, że stał nad rzeką.
[2] »A oto z rzeki wychodziło siedem pięknych i tłustych krów, które się pasły na łące.
[3] »Oto też za nimi wychodziło z rzeki siedem innych krów, brzydkich i chudych, które stanęły obok
pierwszych krów nad brzegiem rzeki.
[4] »I te brzydkie i chude krowy pożarły siedem pięknych i tłustych krów. Wtedy faraon się obudził.
[5] »A gdy usnął, śnił po raz drugi. A oto siedem pełnych i cudnych kłosów wyrastało z jednego źdźbła.
[6] »Oto też siedem kłosów cienkich i wysuszonych od wiatru wschodniego wyrastało za nimi.
[7] »I te cienkie kłosy pożarły siedem pięknych i pełnych kłosów. Wtedy faraon się obudził, a
był to sen.
[8] »A gdy nastał ranek, był zaniepokojony w duchu i kazał wezwać wszystkich wróżbitów i mędrców Egiptu. I opowiedział im faraon swoje sny, ale nie było nikogo, kto by potrafił je faraonowi wytłumaczyć.
[9] »Wtedy przełożony podczaszych powiedział do faraona: Przypominam
sobie dziś moje grzechy.
[10] »Faraon rozgniewał się na swoje sługi i oddał mnie pod straż w domu dowódcy straży, mnie i przełożonego piekarzy.
[11] »Tam jednej nocy śnił się nam sen, mnie i jemu; każdemu śnił się sen według jego wytłumaczenia.
[12] »A był tam z nami młodzieniec, Hebrajczyk, sługa dowódcy straży, któremu opowiedzieliśmy nasze sny, a on wytłumaczył je nam, każdemu według jego snu.
[13] »I stało się tak, jak nam wytłumaczył: Mnie
faraon przywrócił na moje miejsce, a tamtego powiesił.
[14] »Faraon kazał więc wezwać Józefa i prędko go wyprowadzono z więzienia. Ostrzygł się, zmienił szaty i przyszedł do faraona.
[15] »I faraon powiedział do Józefa: Śnił mi się sen, a nie ma nikogo, kto potrafi mi go wytłumaczyć. Ale słyszałem, jak mówiono o tobie, że gdy usłyszysz sen, umiesz go wytłumaczyć.
[16] »Józef odpowiedział faraonowi: To nie ja, ale Bóg da faraonowi szczęśliwą odpowiedź.
[17] »Faraon powiedział więc do Józefa: Oto w moim śnie stałem na brzegu rzeki.
[18] »A z rzeki wychodziło siedem tłustych i pięknych krów i pasły się na łące.
[19] »Za nimi zaś wychodziło siedem innych krów, nędznych, szpetnych i chudych; w całej ziemi Egiptu nie widziałem tak brzydkich.
[20] »I chude i szpetne krowy pożarły siedem pierwszych tłustych krów.
[21] »A choć je zjadły, nie było widać, że zjadły,
ale były szpetne jak i przedtem. I obudziłem się.
[22] »Potem widziałem we śnie, jak oto siedem kłosów, pełnych i dorodnych, wyrastało z jednego źdźbła.
[23] »A za nimi wyrastało siedem kłosów suchych, cienkich i wyschniętych od wschodniego wiatru.
[24] »I te cienkie kłosy pożarły tych siedem dorodnych kłosów. I opowiedziałem
to wróżbitom, ale nie było nikogo, kto by potrafił mi to wytłumaczyć.
[25] »Wtedy Józef powiedział do faraona: Sen faraona jest jeden – Bóg oznajmił faraonowi, co uczyni.
[26] »Siedem pięknych krów to siedem lat, a siedem dorodnych kłosów to
też siedem lat. Jest to jeden sen.
[27] »Siedem zaś chudych i szpetnych krów, które wychodziły za nimi, to siedem lat; a siedem pustych kłosów i wyschniętych od wschodniego wiatru to będzie siedem lat głodu.
[28] »A oto, co powiedziałem faraonowi: Bóg ukazał faraonowi, co uczyni.
[29] »Nadchodzi siedem lat wielkiej obfitości w całej ziemi Egiptu.
[30] »A po nich nastąpi siedem lat głodu i cała obfitość ziemi Egiptu pójdzie w zapomnienie, i głód wytrawi ziemię;
[31] »Tak że obfitość ziemi nie będzie znana z powodu przyszłego głodu, bo będzie bardzo ciężki.
[32] »A skoro sen śnił się faraonowi dwukrotnie,
oznacza to, że ta rzecz jest postanowiona przez Boga i Bóg śpieszy ją wykonać.
[33] »Teraz więc niech faraon znajdzie roztropnego i mądrego człowieka i postawi go nad ziemią Egiptu.
[34] »Niech faraon tak postąpi i ustanowi urzędników nad ziemią, i zbierze piątą część
plonów ziemi Egiptu przez
te siedem lat obfitości.
[35] »Niech zbierają wszelką żywność w tych nadchodzących dobrych latach i zgromadzą zboża do dyspozycji faraona, i niech przechowują żywność w miastach.
[36] »Żywność ta będzie zapasem dla ziemi na te siedem lat głodu, które będą w ziemi Egiptu, aby ziemia nie niszczała od głodu.
[37] »I podobało się to faraonowi i wszystkim jego sługom.
[38] »Faraon zapytał więc swoje sługi: Czy znajdziemy człowieka mu podobnego, w którym jest Duch Boży?
[39] »Potem faraon powiedział do Józefa: Skoro Bóg oznajmił ci to wszystko, nie ma żadnego tak rozumnego i mądrego jak ty.
[40] »Ty będziesz nad moim domem, a cały mój lud będzie postępować według rozkazu twoich ust. Tylko tronem będę większy od ciebie.
[41] »Faraon powiedział jeszcze do Józefa: Oto ustanowiłem cię nad całą ziemią Egiptu.
[42] »Zdjął więc faraon pierścień z ręki i włożył go na rękę Józefa, oblekł go też w szatę bisiorową, a na szyję włożył mu złoty łańcuch.
[43] »I kazał go wozić na swoim drugim rydwanie, i wołano przed nim: Na kolana! I ustanowił go
rządcą całej ziemi Egiptu.
[44] »Potem faraon powiedział do Józefa: Ja jestem faraonem, a bez twego pozwolenia nikt na całej ziemi Egiptu nie podniesie ani ręki, ani nogi.
[45] »I faraon nadał Józefowi imię Safnat Paneach, i dał mu za żonę Asenat, córkę Poti-Fery, kapłana z On. I Józef wyjechał na
całą ziemię Egiptu.
[46] »Józef miał trzydzieści lat, gdy stanął przed faraonem, królem Egiptu. Potem Józef odszedł od faraona i objechał całą ziemię Egiptu.
[47] »A przez tych siedem urodzajnych lat ziemia rodziła obficie.
[48] »I
Józef zgromadził całą żywność tych siedmiu lat, która była w ziemi Egiptu, i składał żywność w miastach. Składał w miastach urodzajne plony z otaczających je pól.
[49] »Józef więc nagromadził zboża tak wiele jak piasku morskiego, aż przestano je liczyć, bo
było go bez liku.
[50] »A zanim nastały lata głodu, Józefowi urodzili się dwaj synowie, których mu urodziła Asenat, córka Poti-Fery, kapłana z On.
[51] »Józef nadał pierworodnemu imię Manasses, gdyż
mówił: Bóg dał mi zapomnieć o całej mojej udręce i o całym domu mego ojca.
[52] »A drugiemu nadał imię Efraim,
gdyż mówił: Bóg rozmnożył mnie w ziemi mego utrapienia.
[53] »I skończyło się siedem lat obfitości, która była w ziemi Egiptu.
[54] »I nadeszło siedem lat głodu, tak jak Józef przepowiedział. I głód był we wszystkich krainach, ale w całej ziemi Egiptu był chleb.
[55] »Gdy
jednak na całej ziemi Egiptu był głód, lud wołał do faraona o chleb. I faraon powiedział wszystkim Egipcjanom: Idźcie do Józefa, a co wam powie, zróbcie.
[56] »I na całej ziemi był głód. Józef otworzył więc wszystkie spichlerze, w których
było zboże, i sprzedawał Egipcjanom, bo głód wzmógł się w ziemi Egiptu.
[57] »I ze wszystkich krajów przyjeżdżano do Egiptu, by kupować
żywność od Józefa, bo wzmógł się głód na całej ziemi.