Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wówczas Bóg skupił uwagę na Noem oraz na zwierzętach i bydle, które było z nim w arce. Sprawił, że nad ziemią powiał wiatr. Wody zaczęły opadać.
[2] »Zamknęły się źródła otchłani oraz upusty niebios i przestał padać deszcz.
[3] »Stopniowo zaczęły cofać się wody i po stu pięćdziesięciu dniach ustąpiły z ziemi.
[4] »Arka natomiast osiadła w siódmym miesiącu i w siedemnastym dniu tego miesiąca. Spoczęła na górach Ararat.
[5] »Wody tymczasem opadały dalej, aż do dziesiątego miesiąca. W pierwszym dniu tego właśnie miesiąca ukazały się szczyty gór.
[6] »Następnie, po upływie czterdziestu dni, Noe otworzył wykonane przez siebie okno.
[7] »Wypuścił przez nie kruka. Ptak wylatywał i wracał, póki nie ustąpiła z ziemi woda.
[8] »Następnie wypuścił również gołębicę. Chciał się przekonać, czy woda ustąpiła z pól.
[9] »Gołębica jednak nie znalazła miejsca na spoczynek i wróciła z powrotem do arki. Woda wciąż pokrywała powierzchnię całej ziemi. Noe wyciągnął rękę, ujął gołębicę i wniósł ją do siebie do arki.
[10] »Odczekał kolejnych siedem dni. Wypuścił ją ponownie.
[11] »Tym razem, pod wieczór, gołębica przyniosła mu w dziobie świeżo zerwany liść oliwki. Noe wiedział już zatem, że woda cofa się z ziemi.
[12] »Odliczył więc następnych siedem dni i znów wypuścił gołębicę. Tym razem jednak już do niego nie wróciła.
[13] »Tak więc w sześćsetnym pierwszym roku, w pierwszym miesiącu, w pierwszym dniu tego miesiąca, woda znikła z ziemi. Noe zdjął pokrycie arki i zobaczył, że pola niemal wyschły.
[14] »A w drugim miesiącu, w dwudziestym siódmym dniu tego miesiąca, ziemia była już sucha.
[15] »Wtedy Bóg polecił Noemu:
[16] »Wyjdź z arki ty i twoja żona, twoi synowie i żony twoich synów!
[17] »Wyprowadź też z arki wszystkie zwierzęta, które były z tobą. Niech wyjdzie wszystko, co żyje: ptactwo, bydło i to, co pełza po ziemi - niech się zaroją, rozrodzą i niech się rozmnożą na ziemi!
[18] »Wyszedł więc Noe i jego synowie. Wyszła żona Noego i żony jego synów.
[19] »Opuściły też arkę wszystkie zwierzęta, przeróżne płazy i ptactwo - wyszły one według swojego gatunku.
[20] »Noe zaś zbudował ołtarz dla PANA. Z każdego rodzaju bydła zaliczanego do zwierząt czystych oraz z każdego rodzaju czystych ptaków złożył on na tym ołtarzu ofiarę całopalną.
[21] »Gdy PAN poczuł miłą woń ofiary, postanowił w swym sercu: Już więcej nie przeklnę ziemi z powodu człowieka, mimo że plany ludzkiego serca już od młodości są złe. Nie zniszczę już niczego, co żyje, tak jak to uczyniłem tym razem.
[22] »Dopóki trwać będzie ziemia, siew oraz żniwo, chłód i gorąco, lato i zima, dzień oraz noc - nie ustaną.