Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Prawo, jako zawierające w sobie cień przyszłych przywilejów, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, składane stale rok w rok, w ogóle nie może doprowadzić do doskonałości tych, którzy z nimi przychodzą.
[2] »Czyż nie zaprzestano by ich przynoszenia, gdyby raz oczyszczone sumienie tych, którzy je składają, pozostawało już wolne od jakiegokolwiek grzechu?
[3] »A tymczasem ofiary te, co roku ponawiane, właśnie przypominają o grzechach.
[4] »Bo jest niemożliwe, aby krew cielców i kozłów zmazywała grzechy.
[5] »Dlatego, w związku z przyjściem na świat, Chrystus mówi:
Nie chciałeś ofiary ani daru, lecz przygotowałeś mi ciało; [6] »nie znalazłeś przyjemności w całopaleniach ani ofiarach za grzech. [7] »Oznajmiłem zatem: Przychodzę! - W zwoju księgi napisano o Mnie - pragnę czynić Twą wolę, mój Boże. [8] »Najpierw zatem mówi:
Nie chciałeś ofiary ani daru, oraz:
Nie znalazłeś przyjemności w całopaleniach i ofiarach za grzech - a te przecież składa się zgodnie z Prawem -
[9] »a następnie stwierdza:
Oto przychodzę, aby spełnić Twoją wolę. Unieważnia więc pierwsze, aby ustanowić drugie.
[10] »Mocą tej samej woli jesteśmy uświęceni dzięki złożonej raz na zawsze ofierze, którą było ciało Jezusa Chrystusa.
[11] »Ponadto każdy kapłan przystępuje codziennie do służby i wielokrotnie składa te same ofiary, które w ogóle nie mogą zmazać grzechów.
[12] »Jezus natomiast, po złożeniu jednej ofiary za grzechy, na zawsze zasiadł po prawicy Boga
[13] »i czeka odtąd, aż Jego wrogowie staną się podnóżkiem dla Jego stóp.
[14] »Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, których uświęca.
[15] »Poświadcza nam to również Duch Święty, dlatego że po słowach:
[16] »Takie przymierze zawrę z nimi
po upływie tych dni - mówi Pan: Moje prawa włożę w ich serca i wypiszę je na ich umysłach, [17] »dodaje:
a ich grzechów i nieprawości
już więcej nie wspomnę.
[18] »Tam, gdzie jest przebaczenie, nie ma już potrzeby składania ofiary za grzech.
[19] »Bracia, ponieważ dzięki krwi Jezusa mamy odwagę wkroczyć do miejsca najświętszego
[20] »nowo utworzoną i żywą drogą, którą nam utorował poprzez zasłonę, czyli przez swoje ciało,
[21] »a także wielkiego Kapłana nad domem Bożym,
[22] »przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą.
[23] »Niewzruszenie trzymajmy się nadziei, którą wyznajemy, gdyż Ten, który złożył obietnicę, jest wierny.
[24] »Myślmy o sobie nawzajem, jak pobudzać się do miłości i dobrych uczynków.
[25] »Nie opuszczajmy przy tym wspólnych spotkań, co jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodawajmy sobie otuchy, i to tym bardziej, im wyraźniej widać, że zbliża się ten Dzień.
[26] »Jeśli bowiem po otrzymaniu poznania prawdy rozmyślnie grzeszymy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy.
[27] »Zostaje tylko jakaś straszna perspektywa sądu i żar ognia mający trawić przeciwników.
[28] »Kto łamie Prawo Mojżesza, ten bez litości,
na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków, ponosi śmierć.
[29] »Rozważcie zatem, o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Bożego, zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!
[30] »Znamy przecież Tego, który powiedział:
Zemsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz:
Pan będzie sądził swój lud. [31] »Strasznie jest wpaść w ręce żywego Boga!
[32] »Przypomnijcie też sobie dawniejsze lata, kiedy - już jako oświeceni - nie ulegliście mimo wielkich cierpień,
[33] »czy to jako publicznie zawstydzani przez zniewagi i udręki, czy też jako stojący u boku tych, których tak traktowano.
[34] »Bo przecież dzieliliście cierpienia z więźniami i z radością przyjęliście grabież swego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy - i trwały.
[35] »Nie traćcie więc swojej odważnej ufności, która niesie z sobą wielką nagrodę.
[36] »Potrzeba wam wytrwałości, abyście - po wypełnieniu woli Boga - dostąpili spełnienia obietnicy.
[37] »Bo jeszcze tylko chwila, a przyjdzie Ten, który nadchodzi, i nie będzie zwlekał. [38] »A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, przestanie być miły mojej duszy. [39] »My jednak nie jesteśmy z tych, którzy się cofają na własną zgubę, ale z tych, którzy wierzą - dla zachowania duszy.