Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty » Dzieje Apostolskie » Rozdział 8
«  Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8 Dzieje Apostolskie 9  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I wybuchło w owym czasie wielkie prześladowanie Kościoła w Jeruzalem, a wszyscy z wyjątkiem Apostołów rozpierzchli się po ziemiach Judei i Samarii. [2] »Szczepana zaś pogrzebali ludzie bogobojni i opłakiwali go wielce. [3] »A Szaweł burzył Kościół wchodząc do domów, porywając mężczyzn i niewiasty i wtrącając ich do więzienia. [4] »Wszakże ci, którzy żyli w rozproszeniu, chodzili głosząc słowo Boże. [5] »A Filip, zaszedłszy do miasta Samarii, głosił im Chrystusa. [6] »I rzesze słuchały zgodnie tego, co im powiadał Filip, widząc cuda, które czynił. [7] »Duchy nieczyste bowiem z wielu tych, którzy je mieli, wychodziły wołając głosem wielkim; wielu też sparaliżowanych i chromych uzdrowionych zostało. [8] »Toteż wielka radość zapanowała w tym mieście. [9] »A człowiek pewien, imieniem Szymon, który przedtem w mieście tym zajmował się czarnoksięstwem, zwodził lud Samarii i podawał się za kogoś wielkiego. [10] »I słuchali go wszyscy, wielcy i mali, mówiąc: Ten jest ową wielką mocą Bożą. [11] »A zważali nań dlatego, że od dłuższego już czasu omamił był ich czarnoksięstwem swoim. [12] »Gdy tedy uwierzyli Filipowi głoszącemu Królestwo Boże, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty przyjmowali chrzest w imię Jezusa Chrystusa. [13] »Wtedy i sam Szymon uwierzył, a skoro przyjął chrzest, przystał do Filipa. A widząc znaki i cuda wielkie, które się działy, zdumiewał się wielce. [14] »A Apostołowie, którzy byli w Jeruzalem, usłyszawszy, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana. [15] »Ci po swym przybyciu modlili się za nimi, aby przyjęli Ducha Świętego. [16] »Na nikogo z nich bowiem jeszcze nie zstąpił, ale ochrzczeni byli tylko w imię Pana Jezusa. [17] »Wtedy wkładali na nich ręce i otrzymywali Ducha Świętego. [18] »Gdy zatem ujrzał Szymon, że Apostołowie przez wkładanie rąk udzielali Ducha Świętego, przyniósł im pieniądze [19] »mówiąc: Dajcie i mnie taką władzę, aby każdy, komu włożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego. Ale Piotr rzekł do niego: [20] »Pieniądze twoje niech idą z tobą na zatracenie, iżeś sądził, że dar Boży za pieniądze może być nabyty. [21] »Nie ma dla ciebie cząstki ani udziału w tej nauce, bo serce twoje nie jest prawe wobec Boga. [22] »Czyń przeto pokutę za tę nieprawość twoją i błagaj Boga, aby ci raczył odpuścić ten zamiar serca twego. [23] »Widzę bowiem, żeś żółcią zgorzkniałą i wiązką nieprawości. [24] »A odpowiadając Szymon rzekł: Módlcie się wy za mną do Pana, aby nic z tego, coście mówili, nie przyszło na mnie. [25] »A oni, gdy dali świadectwo i opowiedzieli słowo Boże, wrócili do Jeruzalem, głosząc Ewangelię i w wielu wioskach samarytańskich. [26] »A Anioł Pański rzekł do Filipa mówiąc: Wstań, a idź ku południowi na drogę wiodącą z Jerozolimy do Gazy: jest ona pusta. [27] »I powstawszy poszedł. A oto Etiopczyk, rzezaniec, dostojnik królowej etiopskiej, Kandaki, który był jej podskarbim, przyjechał był do Jerozolimy, aby pokłonić się (Bogu). [28] »I wracał siedząc na wozie swoim i czytając Izajasza Proroka. [29] »I rzekł Duch do Filipa: Przystąp i przyłącz się do tego wozu. [30] »A Filip przybiegłszy usłyszał go czytającego Izajasza Proroka i rzekł: Czy sądzisz, że rozumiesz, co czytasz? [31] »On zaś odpowiedział: Jakże mogę, jeśli mi nikt nie wyjaśni? I prosił Filipa, aby wszedł na wóz i siadł przy nim. [32] »A tekst Pisma, które czytał, był ten: Jako owca na zabicie był prowadzony i jako cichy baranek przed strzygącym go, tak on nie otworzył ust swoich. [33] »W poniżeniu jego praw mu odmówiono. Ród jego któż wypowiedzieć zdoła. Bo zgładzony będzie z ziemi żywot jego. [34] »A rzezaniec odpowiadając Filipowi rzekł: Proszę cię, o kim to Prorok mówi? O sobie czy o kim innym? [35] »A Filip otworzywszy usta swoje i zaczynając od tego Pisma opowiedział mu dobrą nowinę o Jezusie. [36] »A gdy jechali drogą, przybyli nad wodę. I rzekł rzezaniec: Oto woda! Cóż przeszkadza, abym był ochrzczony? [37] »I rzekł Filip: Jeśli wierzysz z całego serca, wolno ci. A odpowiadając rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. [38] »I kazał zatrzymać wóz, i wstąpili obydwaj, Filip i rzezaniec, do wody, i ochrzcił go. [39] »A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i nie widział go więcej rzezaniec, ale jechał uradowany drogą swoją. [40] »A Filip znalazł się w Azocie i obchodząc wszystkie miasta głosił Ewangelię, aż przyszedł do Cezarei. 
«  Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8 Dzieje Apostolskie 9  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z Wulgaty, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha 1973. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie 18. XLIII, 1024 s., [3] k. tabl.; il., mapy; 18 cm. Druk. RSW "Prasa - Książka - Ruch" Zakłady Graficzne w Bydgoszczy. Druk ukończono we wrześniu 1973 r. Ostatnie wydanie całego Nowego Testamentu. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl