Teksty » Nowy Testament - Rakowski » List do Rzymian » Rozdział 7
«  List do Rzymian 6 List do Rzymian 7 List do Rzymian 8  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Abo nie wiecie, bracia (bo z umiejącymi zakonu mówię), iż zakon panuje człowiekowi, do któregoby czasu żył? [2] »Abowiem mężatka niewiasta żywiącemu mężowi obowiązana jest Zakonem; a jeśliby umarł mąż, wolną uczyniona jest od zakonu mężowego. [3] »Przeto tedy póki żywie mąż, cudzołożnicąby była nazwana, jeśliby została żoną męża inszego; A jeśliby umarł mąż jej, wolna jest od zakonu; aby nie była cudzołożnicą, gdyby została żoną męża inszego. [4] »A także bracia moi, i wy jesteście umartwieni zakonowi przez ciało Christusowe; abyście się stali wy inszego, onego który z martwych wzbudzony jest, abyśmy owoc przynosili Bogu. [5] »Abowiem gdyśmy byli w ciele, namiętności grzechów, one przez zakon wzbudzane skutek pokazowały w członkach naszych, ku przynoszeniu owocu śmierci. [6] »A teraz jesteśmy wolnymi uczynieni od zakonu, gdyż umarł on w którymeśmy byli zatrzymani, tak, abyśmy służyli w nowości ducha, a nie w starości litery. [7] »Cóż tedy rzeczemy? Iż zakon jest grzechem? Niech to nie będzie! alem grzechu nie poznał jedno przez zakon; Bo bych też pożądliwości był nie poznał, by zakon nie rzekł: Nie będziesz pożądał. [8] »Lecz pochob wziąwszy grzech, przez ono przykazanie sprawił skutecznie we mnie wszelaką pożądliwość; abowiem bez zakonu grzech jest martwy. [9] »I ja żyłem bez zakonu niekiedy; lecz gdy przyszło ono przykazanie, on grzech ożył, [10] »A jam umarł; i nalazło się mnie ono przykazanie, które ku żywotowi było, toż ku śmierci. [11] »Abowiem grzech pochob wziąwszy przez ono przykazanie, oszukał mię, i przez nie zabił mię. [12] »A takżeć zakon jest święty; i ono przykazanie święte, i sprawiedliwe, i dobre. [13] »To tedy dobre, izaż mi się sstało śmiercią? Niech to nie będzie! owszem grzech, aby się pokazał grzechem, przez ono dobre sprawił mi śmierć, żeby się sstał nader obficie grzesznym on grzech przez ono przykazanie. [14] »Bo wiemy iż zakon duchowny jest; A ja cielesny jestem, zaprzedany pod grzech. [15] »Abowiem co sprawuję, nie znam; bo nie co chcę, to działam, ale co nie nawidzę, to czynię. [16] »A jeśli czego nie chcę to czynię, przyzwalam zakonowi, że dobry jest. [17] »A teraz nie ja więcej sprawuję tego, ale on mieszkający we mnie grzech. [18] »Wiem bowiem że nie mieszka we mnie, to jest, w ciele moim, dobre; Abowiem chcieć przyległo mi, ale sprawować to co jest dobrego, nie najduję. [19] »Bo nie czynię dobrego którego chcę; ale złe którego nie chcę, to działam. [20] »A jeśliż czego nie chcę, ja to czynię, już więcej nie ja sprawuję tego, ale on mieszkający we mnie grzech. [21] »Najduję tedy zakon gdy chcę czynić dobre, że mi złe przyległo. [22] »Abowiem kocham się w zakonie Bożym wedle wnętrznego człowieka. [23] »Lecz widzę inszy zakon w członkach moich, walczący przeciw zakonowi umysłu mego, i który zniewala mię zakonowi grzechu, który jest w członkach moich. [24] »(Nędzny ja człowiek! Któż mię wyrwie z ciała śmierci tej? [25] »Dziękuję Bogu przez Jezusa Christusa Pana naszego.) Przetoż tedy sam ja umysłemci służę zakonowi Bożemu, a ciałem zakonowi grzechu. 
«  List do Rzymian 6 List do Rzymian 7 List do Rzymian 8  »