Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Przeto, Bracia drodzy, powołani do uczestnictwa w chwale niebieskiej, miejcie Jezusa za Apostoła Bożego i najwyższego Kapłana wiary naszej.
[2] »Wiernym jest on Ojcu swemu w całym jego domu jako i Mojżesz.
[3] »Ale co mówię? O tyle jest on zacniejszym od Mojżesza, o ile zacniejszym jest budowniczy od domu, który wystawił.
[4] »Jako każdy dom ma swego budowniczego, tak budowniczem całego świata jest Bóg.
[5] »Mojżesz był wiernym sługą w domu Pana tego; spełnił on to, co mu poruczonem było: ale nie był on niczem więcej jedno sługą tylko.
[6] »Chrystus zaś, jako Syn Boży, jest Panem tego domu, a domem tym my jesteśmy, jeżeli tę wiarę i nadzieję otrzymania chwały do końca stale zatrzymamy.
[7] »Pamiętajcież przeto na to, co mówi Duch święty: Dziś gdy usłyszycie głos Boźy
[8] »nie zatwardzajcie serc waszych, jakieście to uczynili na puszczy,
[9] »gdzie mnie kusili ojcowie wasi, lubo przyglądali się sprawom moim
[10] »przez lat czterydzieści. Za niedowiarstwo to gniewałem się na pokolenie ono, wyrzucałem mu jego obłąkanie i ogłupienie
[11] »a wreszcie w zagniewaniu mojem postanowiłem, aby pokolenie to nie weszło do ziemi, na której i ja dla siebie mieszkanie obrałem.
[12] »Patrzcież tedy, bracia, by się i w was nie znalazło niedowiarstwo i chęć odstąpienia Boga prawego.
[13] »Upominajcież się nawzajem dopokąd żyjecie, by was grzech nie zatwardził.
[14] »Pod tym tylko warunkiem będziemy mieli udział w chwale Chrystusowej, jeżeli łaskę nam udzieloną do końca bez skażenia zatrzymamy.
[15] »Zastosujcie więc do siebie te słowa psalmu: Dziś, jeśli usłyszycie głos jego, nie zatwardzajcie serc waszych, jako w onem rozdrażnieniu.
[16] »Gdy wy odstąpicie Boga, znajdzie on sobie innych czcicieli, tak samo, jak za czasów Mojżesza. I wówczas nie wszyscy obrazili Boga, których Mojżesz wyprowadził z Egiptu, ale tylko niektórzy,
[17] »i na tych to właśnie rozgniewał się Bóg i ukarał ich tak, iż w ciągu lat czterydziestu pomarli na puszczy.
[18] »I jakiż grzech ściągnął na nich to zagniewanie Boże, iż nie weszli do miejsca odpocznienia jego? Grzechem tym było niedowiarstwo.
[19] »Tak jest: niedowiarstwo nie dozwoliło im wejść do onej ziemi obiecanej.