Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Lepszy jest kęs chleba suchego z weselem, niźli dom pełen ofiar z swarem.
[2] »Sługa roztropny będzie panował nad synmi głupimi: a między bracią będzie dzielił dziedzictwo.
[3] »Jako w ogniu próbują śrebro, a złoto w piecu, tak Pan próbuje serca.
[4] »Złośnik posłuszen jest językowi złośliwemu: a zdradliwy słucha warg kłamliwych.
[5] »Kto gardzi ubogim, lży Stworzyciela jego: a kto się raduje z upadku drugiego, nie ujdzie karania.
[6] »Wieńcem starych są synowie synów: a chwała synów ojcowie ich.
[7] »Nie przystoją głupiemu słowa poważne, ani książęciu usta kłamliwe.
[8] »Kamień drogi najwdzięczniejszy, oczekiwanie czekającego: gdzie się kolwiek obraca, mądrze rozumie.
[9] »Kto tai grzech, szuka przyjaźni: kto inakszemi słowy powtarza, rozłącza złączone.
[10] »Więcej waży upominanie u roztropnego, niźli sto plag u głupiego.
[11] »Zły człowiek zawsze swaru szuka: ale Anioł okrutny będzie wysłan przeciw jemu.
[12] »Lepiéj jest potkać sie z niedźwiedzicą, kiedy jéj dzieci wezmą: niźli z głupim ufającym w głupstwie swojem.
[13] »Kto oddaje złe za dobre, nie wynidzie złe z domu jego.
[14] »Kto spuszcza wodę, początkiem jest swarów: i niźli odniesie lekkość, odstępuje sądu.
[15] »Kto usprawiedliwia niezbożnego, i kto potępia sprawiedliwego, obadwaj są obrzydłymi Panu.
[16] »Cóż pomoże głupiemu, że ma bogactwa: ponieważ mądrości kupić nie może? Kto dom swój wysoko podnosi, szuka obalenia: a kto się chroni nauki, we złe wpadnie.
[17] »Na każdy czas miłuje, kto jest przyjacielem: a brat doznan bywa w utrapieniu.
[18] »Głupi człowiek klaskać będzie rękoma, gdy zaręczy za przyjaciela swego.
[19] »Kto myśli o rozterkach, miłuje swary: a kto podnosi drzwi, upadku szuka.
[20] »Kto jest przewrotnego serca, nie najdzie dobra: a kto wywraca język, we złe wpadnie.
[21] »Głupi się urodził na sromotę swoję, ale ani ojciec głupiego będzie miał pociechy.
[22] »Serce wesołe czyni wiek kwitnący: duch smutny wysusza kości.
[23] »Dar z zanadrza niezbożnik bierze, aby wywrócił ścieżki sądowe.
[24] »Na twarzy roztropnego świeci się mądrość: oczy głupich na kończynach ziemie.
[25] »Syn głupi gniewem ojcowi, a żałością matce, która go porodziła.
[26] »Nie dobrze jest, uszkodzić sprawiedliwego: anić bić przełożonego, który dobrze sądzi.
[27] »Kto miarkuje mowy swe, jest uczony i mądry: a drogiego ducha mąż ćwiczony.
[28] »I głupi jeźli milczy, będzie mian za mądrego: a jeźli stuli usta swe, za roztropnego.