Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Słuchaj więc Ijobie mojej mowy, nastaw ucho na wszystkie moje słowa.
[2] »Gdy oto raz otworzyłem moje usta – mój język sam już mówi na moim podniebieniu.
[3] »Szczerość mojego serca odbije się w moich słowach, a me usta wynurzą jasną prawdę.
[4] »Duch Boga mnie stworzył, ożywiło mnie tchnienie Wszechmocnego.
[5] »Jeśli zdołasz – chciej mi zaprzeczyć; szykuj się przede mną i broń.
[6] »Oto jestem jak ty wobec Boga, i ja jestem skrojony z gliny.
[7] »Zatem nie powinna cię trwożyć jakaś obawa przede mną, a me brzemię zbytnio cię nie przytłoczy.
[8] »Ale wypowiedziałeś się w moje uszy i jeszcze słyszę brzmienie twych słów.
[9] »Powiedziałeś: Ja jestem czysty, wolny od występku, nieskazitelny i nie ma we mnie winy.
[10] »Zaprawdę, Bóg wynajduje przeciw mnie szykany i uważa mnie za Swojego wroga.
[11] »Kładzie w okowy moje nogi oraz śledzi wszystkie moje ścieżki.
[12] »Oświadczam ci, że w tym nie jesteś sprawiedliwy; Bóg zawsze jest wyższy niż człowiek.
[13] »Czemu zatem prowadziłeś z Nim spór? Przecież On wszystkich spraw nie objawia.
[14] »Jednak Bóg przemawia, raz i drugi; tylko na to się nie zwraca uwagi.
[15] »We śnie, w widzeniu nocnym, kiedy twardy sen ludzi opada i drzemią na swoim łożu,
[16] »wtedy otwiera ludziom uszy, kładąc pieczęć na danej im przestrodze.
[17] »Aby odwieść człowieka od złego czynu i uchronić męża od pychy.
[18] »Tak, ochrania jego duszę od zniszczenia, by pod oręż nie poszło jego życie.
[19] »Bywa też na swym łożu karmiony cierpieniem, a w jego członkach jest uporczywa walka.
[20] »Chleb staje się zmierzłym w jego życiu i ulubiona strawa jego osoby.
[21] »Zanika jego ciało, tracąc wygląd i przedtem niewidoczne, gołe wysadzają się jego kości.
[22] »Tak do grobu zbliża się jego osoba, a jego życie do śmiercionośnych potęg.
[23] »Jeśli jest więc, dla niego posłaniec, orędownik, jeden z oddziału pod komendą jednego wodza, co objawi człowiekowi jego powinność;
[24] »jeśli Bóg się nad nim zmiłuje oraz powie: Otrzymałem okup; wybawiam, aby nie zstąpił do grobu –
[25] »wtedy jego cielesna natura odświeża się szybciej niż za młodu i znowu wraca do swej młodzieńczej siły.
[26] »Kiedy się modli do Boga, przyjmuje go łaskawie, i w triumfie pozwala mu oglądać Swoje oblicze. Tak wynagradza On człowiekowi jego sprawiedliwość.
[27] »A człowiek wyśpiewuje to przed ludźmi i powiada: Zgrzeszyłem, a co jest proste – skrzywiłem, ale mi tego nie policzono.
[28] »Wyzwolił moją duszę i nie uległa ruinie; moje życie może oglądać światło.
[29] »To wszystko Bóg spełnia z człowiekiem – dwukrotnie i trzykrotnie,
[30] »aby jego osobę wyprowadzić z grobu i by był oświetlony światłem życia.
[31] »Rozważ to Jobie i mnie posłuchaj; zamilknij i daj mi mówić.
[32] »Jeśli masz słowo – zechciej mi zaprzeczyć; zatem mów, bo byłbym rad przyznać ci słuszność.
[33] »A jeśli nie – zechciej ty mnie wysłuchać, zamilknij, a cię nauczę mądrości.