Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I znowu po kilku dniach przybył do Kafarnaum.
[2] »A posłyszano, że był w domu, i zeszło się wielu, tak że nawet u drzwi zmieścić się nie mogli, a on ich nauczał.
[3] »I przyszli do niego niosąc paralityka, którego dźwigało czterech.
[4] »A gdy go z powodu tłumu nie mogli wnieść przed niego, rozebrali dach w tej części domu, gdzie był, i uczyniwszy otwór, spuścili łoże, na którym leżał paralityk.
[5] »A gdy ujrzał Jezus wiarę ich, rzekł paralitykowi: Synu, odpuszczają ci się grzechy twoje.
[6] »A byli tam niektórzy z uczonych w Piśmie siedząc i myśląc sobie w duszy:
[7] »Cóż on powiada? Bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie sam Bóg?
[8] »Ale Jezus przeniknąwszy wnet swym duchem, że tak właśnie myśleli, rzekł im: O czymże to myślicie w sercach waszych?
[9] »Czy łatwiej jest powiedzieć paralitykowi: Odpuszczają się tobie grzechy, czy też: Wstań, weźmij łoże twe i idź.
[10] »Wszakże abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczania grzechów (rzekł do paralityka):
[11] »Tobie mówię, wstań, weźmij łoże twe i idź do domu twego.
[12] »A on powstał natychmiast, a wziąwszy łoże odszedł wobec wszystkich, tak że zdumiewali się wszyscy i cześć Bogu oddawali mówiąc: Iżeśmy nigdy rzeczy takowych nie widzieli.
[13] »I wyszedł znowu ku morzu, a cała rzesza zdążała do niego i nauczał ich.
[14] »A gdy przechodził mimo, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego przy cle, i rzekł mu: Pójdź za mną! A wstawszy poszedł za nim.
[15] »I stało się, gdy siedział u stołu w domu jego, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i uczniami jego: było bowiem wielu, którzy szli za nim.
[16] »A uczeni w Piśmie i faryzeusze widząc, że jadł z celnikami i grzesznikami, mówili uczniom jego: Czemuż to z celnikami i grzesznikami je i pije Nauczyciel wasz?
[17] »Posłyszawszy to Jezus rzekł im: Zdrowi nie potrzebują lekarza, ale którzy się źle mają. Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników.
[18] »A uczniowie Jana i faryzeusze pościli. Przychodzą tedy i mówią do niego: Czemuż to uczniowie Jana i faryzeusze poszczą, a uczniowie twoi nie poszczą?
[19] »I rzekł im Jezus: Czyż mogą goście weselni pościć, gdy oblubieniec jest z nimi? Dopóki mają z sobą oblubieńca, nie mogą pościć.
[20] »Przyjdą wszakże dni, gdy zabrany im będzie oblubieniec, a wówczas będą pościć w one dni.
[21] »Nikt nie przyszywa łaty sukna nowego do starego odzienia, bo nowy płat obrywa starą szatę i przedarcie większe się staje.
[22] »Nikt też młodego wina nie wlewa do starych naczyń skórzanych, bo wino rozsadzi naczynia i wino się wyleje, a naczynia zniszczeją; ale wino nowe do nowych naczyń wlewać trzeba.
[23] »I stało się znów, że Jezus w szabat szedł przez zboża, a uczniowie jego poczęli, idąc naprzód, zrywać kłosy.
[24] »Faryzeusze tedy mówili mu: Oto czynią w szabat, czego się nie godzi.
[25] »I rzekł im: Czyście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był w potrzebie i łaknął sam i ci, co z nim byli?
[26] »Jako wszedł do domu Bożego, za Abiatara, najwyższego kapłana, i spożył chleby pokładne, których się nie godziło spożywać, jeno samym kapłanom, i dał tym, którzy z nim byli?
[27] »I mówił im: Szabat ustanowiony był dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.
[28] »Przeto Syn Człowieczy jest Panem także i szabatu.