Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty » Apokalipsa Jana » Rozdział 16
«  Apokalipsa Jana 15 Apokalipsa Jana 16 Apokalipsa Jana 17  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I usłyszałem głos donośny ze świątyni mówiący do siedmiu Aniołów: Idźcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Bożego na ziemię. [2] »I odszedł pierwszy, i wylał czaszę swoją na ziemię, a wrzód złośliwy i bolesny dotknął ludzi, którzy mieli znamię bestii, i tych, którzy oddawali cześć posągowi jej. [3] »A Anioł drugi wylał swą czaszę na morze, które stało się krwią jakby umarłego, i wszelkie stworzenie żyjące w morzu zginęło. [4] »A trzeci wylał czaszę swą do rzeki i na źródła wód, a zamieniły się w krew. [5] »I usłyszałem Anioła wód mówiącego: Sprawiedliwyś, Panie, ty, który jesteś i któryś był, Święty, iżeś tak postanowił. [6] »Wylali bowiem krew świętych i Proroków, i krew dałeś im pić, bo na to zasłużyli. [7] »I usłyszałem innego mówiącego od ołtarza: Tak, Panie Boże Wszechmogący, prawdziwe i sprawiedliwe są wyroki twoje. [8] »A Anioł czwarty wylał czaszę swoją na słońce i dozwolono mu nękać ludzi ogniem i upałem. [9] »I dotknięci zostali ludzie upałem nie do zniesienia, i bluźnili imieniu Boga, który ma władzę nad tymi plagami, a nie czynili pokuty, aby mu oddać cześć. [10] »A Anioł piąty wylał czaszę swoją na tron bestii i pogrążyło się królestwo jej w ciemnościach. (Ludzie) żuli języki swoje z bólu [11] »i bluźnili Bogu niebios z powodu bólu i ran swoich, a nie pokutowali za uczynki swoje. [12] »A Anioł szósty wylał czaszę swoją na oną wielką rzekę Eufrates i osuszył jej wody, aby przygotować drogę królom od wschodu słońca. [13] »I widziałem (wychodzące) z paszczy smoka i z paszczy bestii, i z ust fałszywego proroka trzy duchy nieczyste podobne do żab. [14] »A są to duchy czartów czyniących dziwy i idą do królów całej ziemi, aby ich zgromadzić na bój, na wielki dzień wszechmogącego Boga. [15] »Oto nadchodzę jak złodziej. Błogosławiony, który czuwa i strzeże szat swoich, aby nie chodził nago i aby nie oglądano sromoty jego. [16] »I zgromadzi ich na miejscu, które po hebrajsku zwą Armagedon[17] »A Anioł siódmy wylał czaszę swoją na powietrze i dał się słyszeć od tronu ze świątyni głos donośny mówiący: Stało się. [18] »I zaczęły się błyskawice i wołania, i gromy, i stało się wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było nigdy, odkąd ludzie byli na ziemi: tak wielkie trzęsienie ziemi. [19] »Wielkie miasto podzieliło się na trzy części, a miasta pogan runęły. Wspomniał Bóg na wielki Babilon, aby dać mu puchar z winem zapalczywości gniewu swego. [20] »I wszystkie wyspy zniknęły, a gór nie można było znaleźć. [21] »A grad wielki wagi talentu spadł z nieba na ludzi i bluźnili ludzie Bogu z powodu plagi gradu, że jest tak bardzo wielka. 
«  Apokalipsa Jana 15 Apokalipsa Jana 16 Apokalipsa Jana 17  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z Wulgaty, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha 1973. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie 18. XLIII, 1024 s., [3] k. tabl.; il., mapy; 18 cm. Druk. RSW "Prasa - Książka - Ruch" Zakłady Graficzne w Bydgoszczy. Druk ukończono we wrześniu 1973 r. Ostatnie wydanie całego Nowego Testamentu. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl