Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Już wielu podjęło się spisać opowiadania o tych zdarzeniach, które dokonały się pomiędzy nami.
[2] »Poszli w tem za podaniami, przekazanemi nam przez ludzi, którzy byli od początku świadkami naocznymi i głosicielami ewangelji.
[3] »Tak też i ja, którym wszystkiego aż do samych początków pilnie dochodził, postanowiłem zdarzenia owe według ich następstwa spisać dla ciebie, najdostojniejszy Teofilu.
[4] »Abyś się przekonał, iż na prawdzie polega wszystko to, czego cię ustnie nauczono.
[5] »Żył za dni Heroda, króla żydowskiej ziemi, pewien kapłan, imieniem Zacharjasz, z oddziału kapłańskiego Abjasza. Żona jego była z potomstwa Aarona, a imię jej było Elżbieta.
[6] »Oboje byli sprawiedliwi przed Bogiem, przestrzegając bez przygany wszystkich przykazań i przepisów Pańskich.
[7] »Nie mieli dzieci, ponieważ Elżbieta była niepłodna, a byli oboje w podeszłym wieku.
[8] »Razu pewnego sprawował (Zacharjasz) obowiązki kapłańskie przed Bogiem; bo przyszła właśnie kolej na jego oddział.
[9] »Według zwyczajów kapłańskich przypadł nań z losowania obowiązek wstąpienia do przybytku Pańskiego i złożenia kadzidła na ołtarzu.
[10] »A wszystek lud był na dworze czasu ofiary kadzielnej.
[11] »I ukazał mu się anioł Pański, stojąc po prawej stronie ołtarza kadzenia.
[12] »Zatrwożył się Zacharjasz na ten widok i padła nań bojaźń.
[13] »I rzekł do niego anioł; „Nie bój się, Zachariaszu, wysłuchana jest bowiem prośba twoja: żona twa Elżbieta urodzi tobie syna, i nazwiesz imię jego Jan.
[14] »Będziesz miał wesele wielkie i wielu radować się będzie z narodzenia jego.
[15] »Albowiem będzie wielki przed Panem; wina i upajających napojów pić nie będzie; i będzie napełnion Duchem świętym jeszcze w żywocie matki swej.
[16] »Wielu synów izraelskich nawróci ku Panu Bogu ich.
[17] »I jako zwiastun poprzedzi Pana w duchu i mocy Eljaszowej, aby ducha dawnych ojców wznowił w synach, a nieposłusznych przywiódł do roztropności sprawiedliwych, i tak zgotował Panu lud uległy”.
[18] »I rzekł Zacharjasz do anioła: „Po czem to poznam? Bom jest stary i żona moja w latach sędziwych”.
[19] »Odpowiedział mu anioł: „Jam jest Gabrjel. Stoję przed Bogiem, a jestem posłan, abym mówił do ciebie i tę radosną wiadomość tobie zaniósł.
[20] »Przeto posłuchaj. Słowa moje spełnią się w swoim czasie. A dlatego, żeś im nie uwierzył, będziesz niemy i nie przemówisz, aż w dniu, w którym się to stanie”.
[21] »A lud oczekiwał Zachariasza i dziwował się, że ten tak długo pozostawał w świątyni.
[22] »Gdy potem wyszedł, nie mógł do nich mówić. Poznali wtedy, że miał widzenie w świątyni. Okazał im to przez znaki. I pozostał niemym.
[23] »Gdy zaś skończyły się dni urzędowania jego, poszedł do domu swego.
[24] »Po onych dniach poczęła Elżbieta żona jego. I nie wychodziła z domu przez pięć miesięcy, mówiąc.
[25] »„Tak mi uczynił Pan: dni onych spojrzał łaskawie na mnie i hańbę moją między ludźmi odjął ode mnie”.
[26] »A miesiąca szóstego posłan był od Boga anioł Gabrjel do miasta galilejskiego, któremu imię Nazaret,
[27] »do panny, zaślubionej mężowi z domu Dawidowego, któremu było na imię Józef. A imię panny było Marja.
[28] »Wszedłszy do niej, rzekł Anioł: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z tobą. Błogosławionaś ty między niewiastami”.
[29] »Ona zaś zatrwożyła się na mowę jego i rozważała, coby znaczyło to pozdrowienie.
[30] »I rzekł jej anioł: „Nie bój się, Marjo! Albowiem znalazłaś łaskę u Boga.
[31] »Oto, poczniesz w żywocie i porodzisz syna, a nazwiesz imię jego Jezus.
[32] »Ten będzie wielki i będzie zwan Synem Najwyższego. Co więcej, da mu Pan Bóg stolicę ojca jego, Dawida;
[33] »i będzie królował nad domem Jakóbowym na wieki; a królestwa jego nie będzie końca”.
[34] »A Marja rzekła do anioła; „Jakoż to się stanie, gdyż męża nie znam?”.
[35] »Odpowiedział jej anioł: „Duch święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego ocieni ciebie. Przetoż i dziecię święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.
[36] »A oto, także Elżbieta, krewna twoja, poczęła syna mimo starości swej; ona, która uchodziła za niepłodną, jest teraz w szóstym miesiącu.
[37] »Wszak dla Boga nie ma rzeczy niemożliwej.
[38] »Wtedy Marja rzekła: „Oto, jam służebnica Pańska; niechaj mi się stanie według słowa twego”. I odszedł od niej anioł.
[39] »I w dniach owych wybrała się Marja w drogę, pośpieszając do miasta Judy, położonego w górach.
[40] »Weszła do domu Zacharjasza i pozdrowiła Elżbietę.
[41] »Skoro Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marji, poruszyło się radośnie dzieciątko w żywocie jej. Zarazem napełniona została Elżbieta Duchem świętym.
[42] »i zawołała głosem wielkim: „Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławion owoc żywota twego!
[43] »A skądże mi ten zaszczyt, że przychodzi do mnie matka Pana mego?
[44] »Bo słuchaj, skoro usłyszałam słowa pozdrowienia twego, radośnie poruszyło się dzieciątko w żywocie moim.
[45] »O, błogosławiona, która uwierzyła, że spełni się to, co jej było powiedziane od Pana!”.
[46] »Wtedy rzekła Marja: „Wielbi dusza moja Pana,
[47] »i raduje się serce moje w Bogu, Zbawicielu moim.
[48] »Iż wejrzał łaskawie na pokorną służebnicę swoją. Oto, odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
[49] »Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy Wszechmocny, ten, którego imię jest święte.
[50] »Miłosierdzie jego od pokolenia do pokolenia, trwa nad tymi, którzy się go boją.
[51] »Wielkie czyny działa w mocy swej, rozprasza tych, co żywią pychę w swoich sercach.
[52] »Strąca możnych ze stolic, a podwyższa niskich.
[53] »Łaknących napełnia dobrami, a bogacze odchodzą zubożeni.
[54] »Przygarnął Izraela, sługę swego, w wielkiej dobrotliwości,
[55] »jak to przyrzekł ojcom naszym, Abrahamowi i potomstwu jego na wieki”.
[56] »I pozostała u niej Marja około trzech miesięcy. Potem powróciła do domu swego.
[57] »Dla Elżbiety nadszedł czas i porodziła syna.
[58] »Sąsiedzi i krewni jej dowiedzieli się, iż uczynił jej Pan tę wielką łaskę. I radowali się z nią.
[59] »Dlatego zeszli się ósmego dnia, by obrzezać dzieciątko; i chcieli mu dać imię ojca – Zacharjasz.
[60] »„Nie”, odpowiedziała na to matka jego, „Janem ma się nazywać”.
[61] »Odpowiedzieli jej na to: „Nikt przecież z krewnych twoich tak się nie nazywa”.
[62] »Wtedy przez znaki pytali ojca, jakby je on chciał nazwać.
[63] »Ten zaś, zażądawszy tabliczki, napisał te słowa: „Jan jest imię jego”. I zadziwili się wszyscy.
[64] »A w tejże chwili otworzyły się usta jego; rozwiązały się węzły języka i przemówił, a dziękując chwalił Boga.
[65] »Na wszystkich mieszkańców w sąsiedztwie padł strach i po całem pogórzu Judei opowiadano sobie o wszystkich tych zdarzeniach.
[66] »Wszyscy, którzy o tem słyszeli, zastanawiali się głęboko, pytając: „Co też z dziecka tego będzie”. Bo widocznie była z niem ręka Pańska.
[67] »Zachariasz zaś, ojciec jego, napełnion Duchem świętym, wyrzekł te prorocze słowa:
[68] »„Błogosławiony Pan Bóg Izraela! iż spojrzał łaskawie na lud swój i zgotował mu zbawienie.
[69] »Potężnego zbawcę zbudził nam w domu Dawida, sługi swego,
[70] »– jak to zdawiendawna obiecał przez usta świętych proroków swoich –
[71] »Wybawi nas od nieprzyjaciół naszych, i z ręki wszystkich, którzy nienawidzą nas.
[72] »W tem okaże dobrotliwość wobec ojców naszych i nie zapomni o przymierzu świętem,
[73] »wierny przysiędze, którą dał Abrahamowi, praojcu naszemu,
[74] »że, wyzwoleni z nieprzyjaciół naszych rąk, jemu bez bojaźni służyć będziemy,
[75] »w świątobliwości krocząc przed nim po sprawiedliwości drogach przez wszystkie dni żywota naszego.
[76] »A ty, dziecię moje, prorokiem Najwyższego będziesz zwane. Bo chodzić będziesz przed obliczem Pana, by gotować jemu drogi,
[77] »by pouczyć lud, że zbawienia dostąpi przez odpuszczenie grzechów swoich,
[78] »którem obdarza nas Bóg w nieprzebranem miłosierdziu swojem. Dzięki miłosierdziu temu nawiedzi nas światłość z wysokości,
[79] »by świecić tym, co w ciemności i cieniu śmierci siedzą, i skierować kroki nasze na drogę zbawienia”.
[80] »A dzieciątko rosło i wzmacniało się na duchu. I przebywało później w pustyni, aż do dnia, gdy się miało ukazać Izraelowi.