Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A byli w Kościele, który był w Antyochii, prorocy i doktorowie, między którymi był Barnaba i Szymon, którego zwano Czarnym, i Lucyusz Cyrenejczyk, i Manahen, który był wspólnie wychowany z Herodem Tetrarchą, i Szaweł.
[2] »A gdy oni służbę Pańską czynili i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie Mi Szawła i Barnabę na tę sprawę na którąm ich obrał.
[3] »Tedy poszcząc i modląc się i kładąc na nich ręce, odprawili ich.
[4] »Oni tedy, będąc posłani od Ducha Świętego, szli do Seleucyi i stamtąd puścili się morzem do Cypru.
[5] »A gdy przyszli do Salaminy, opowiadali słowo Boże w bożnicach Żydowskich. A mieli też i Jana do posługowania.
[6] »Schodziwszy tedy wszystką wyspę aż do Pafu, znaleźli niejakiego męża czarnoksiężnika, fałszywego proroka, Żyda, któremu było imię Barjezu,
[7] »który był przy staroście Sergiuszu Pawle, mężu mądrym. Ten przyzwawszy Barnabę i Szawła, pragnął słuchać od nich słowa Bożego.
[8] »Ale przeciwił się im Elimas Czarnoksiężnik (albowiem tak się wykłada imię jego), starając się odwieść starostę od wiary.
[9] »Tedy Szaweł, którego też zowią Pawłem, napełniony Duchem Świętym, patrząc pilnie na niego,
[10] »rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiego fałszu synu dyabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości, jeszcze nie przestajesz wywracać Pańskich dróg prostych.
[11] »A teraz oto ręka Pańska nad tobą, i będziesz ślepym, nie widząc słońca aż do czasu. I natychmiast padło na niego zaćmienie i ślepota, i chodząc to tu, to tam, szukał, żeby mu kto rękę podał.
[12] »Wtedy on starosta ujrzawszy to, co się stało, uwierzył, dziwując się nauce Pańskiej.
[13] »A gdy się z Pafu przewiózł Paweł i ci, co z nim byli, przyszli do Pergen w Pamfilii. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do Jeruzalem.
[14] »A oni chodząc po Pergen, przyszli do Antyochii Pizydyjskiej i wszedłszy do bożnicy w Sobotę, siedzieli.
[15] »A gdy było po czytaniu Zakonu i Proroków, posłali do nich arcybożnicy, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli jest w was jaka mowa napominania do ludu, mówcie.
[16] »Powstawszy tedy Paweł i skinąwszy ręką o milczenie, rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga, posłuchajcie.
[17] »Bóg ludu Izraelskiego obrał sobie ojców naszych i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egipskiej, i ramieniem Wysokiem wywiódł ich z niej
[18] »i przez czas czterdziestu lat obyczaje ich cierpiał na puszczy.
[19] »A zburzywszy siedem narodów w ziemi Chananejskiej, podzielił między nich losem ziemię ich
[20] »jakoby w czterysta i pięćdziesiąt lat; a potem dał Sędziów aż do Samuela proroka.
[21] »A od tego czasu prosili o króla, i dał im Saula, syna Cis, męża z pokolenia Benjamina, przez czterdzieści lat.
[22] »A zrzuciwszy tego, wzbudził im Dawida króla, któremu świadectwo wydając, mówił: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża podług serca Mojego, który będzie czynił wszystkie wole Moje.
[23] »Z jegoż nasienia Bóg podług obietnicy wywiódł Izraelowi Zbawiciela Jezusa,
[24] »przed Którego Oblicznością przyjścia opowiadał Jan chrzest pokuty wszystkiemu ludowi Izraelskiemu.
[25] »A gdy Jan wypełnił bieg swój, powiedział: Za kogo wy mnie macie, tym ja nie jestem; ale oto przychodzi do mnie, Któremum ja nie jest godzien rozwiązać obuwia na nogach.
[26] »Mężowie bracia, synowie rodu Abrahamowego i którzy z was boją się Boga, wam jest posłane słowo zbawienia tego.
[27] »Albowiem ci, którzy mieszkali w Jerozolimie, i książęta jego, nie poznawszy Go i głosów prorockich, które na każdą Sobotę czytają, osądziwszy Go, wypełnili je,
[28] »i nie znalazłszy w Nim żadnej przyczyny śmierci, prosili Piłata, aby Go zabili.
[29] »A gdy wykonali wszystko, co o Nim napisane było, zdjąwszy Go z drzewa, włożyli do grobu.
[30] »Ale Bóg wzbudził Go z martwych trzeciego dnia.
[31] »I widzieli Go przez wiele dni ci, którzy pospołu z Nim byli przyszli z Galilei do Jeruzalem, którzy też aż do tego czasu są świadkami Jego do ludu.
[32] »I my wam opowiadamy tę obietnicę, która się stała do ojców naszych,
[33] »że ją Bóg wypełnił synom naszym, wskrzesiwszy Jezusa, jako jest napisane we wtórym Psalmie: Tyś jest Syn Mój, jam Ciebie dziś zrodził.
[34] »A że Go Bóg wzbudził od umarłych i że się już nie ma wrócić do skażenia, tak powiedział: Że wam dam Święte wierne Dawidowe.
[35] »Przeto i na drugiem miejscu mówi: Nie dasz Świętemu Twemu widzieć skażenia.
[36] »Albowiem Dawid w swym rodzaju, gdy sprawował królestwo woli Bożej, zasnął i przyłączony został do ojców swoich, i widział skażenie.
[37] »Ale Ten, Którego Bóg wzbudził z martwych, nie widział skażenia.
[38] »A tak niech wam to będzie wiadome, mężowie bracia, że przez Tego oznajmia się wam odpuszczenie grzechów,
[39] »i to od wszystkich, od którycheście nie mogli być przez Zakon Mojżeszowy usprawiedliwieni. Przez Tego każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony.
[40] »Patrzcież tedy, aby na was nie przyszło to, co powiedziane jest u Proroków:
[41] »Patrzcie, wzgardziciele, i dziwujcie się, wniwecz się obróćcie, albowiem Ja wykonywam sprawę za dni waszych, sprawę, której wy nie uwierzycie, jeśli będzie wam ją kto opowiadał.
[42] »A gdy wychodzili (z bożnicy), prosili ich, aby w przyszłą Sobotę mówili im też słowa.
[43] »A gdy rozpuszczono zgromadzenie, wielu z Żydów i z tych, którzy Boga chwalili przychodniów, poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiając namawiali ich, aby trwali w łasce Bożej.
[44] »A w drugą Sobotę prawie wszystko miasto zeszło się słuchać słowa Bożego.
[45] »Oni tedy Żydzi ujrzawszy rzesze, byli pełni zawiści, i bluźniąc, przeciwili się temu, co Paweł powiadał.
[46] »Wtedy Paweł i Barnaba ze stanowczością rzekli: Wam to najpierw trzeba było opowiadać słowo Boże, ale ponieważ je odrzucacie i osądzacie się sami być niegodnymi żywota wiecznego, otóż się zwracamy do pogan,
[47] »bo nam tak Pan przykazał: Postanowiłem cię za światłość pogan, abyś był ku zbawieniu aż do krańca ziemi.
[48] »Słysząc to poganie, radowali się i wielbili słowo Pańskie; i uwierzyli, iluichkolwiek było przeznaczonych ku żywotowi wiecznemu.
[49] »I rozsiewało się słowo Pańskie po wszystkiej krainie.
[50] »Ale Żydzi podburzyli niewiasty pobożne i możniejsze i co przedniejszych mieszczan, i wzbudzili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie, i wygnali ich z granic swoich.
[51] »A oni otrząsnąwszy proch nóg na nich, przyszli do Ikonium.
[52] »A uczniowie napełniali się radością i Duchem Świętym.