Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zatem odparł Cofar z Naamy, i rzekł:
[2] »Właśnie dlatego znaglają mnie znowu myśli moje, i dlatego wzburzonym się czuję.
[3] »Naganę mnie hańbiącą słyszałem, a wiatr niezrozumiały dla mnie odpowiedział mi.
[4] »Izali nie znasz tej prawdy odwiecznej, (znanej) od chwili ustanowienia człowieka na ziemi.
[5] »Że tryumf niegodziwych krótkotrwały jest, a radość szalbierzy tylko chwilową?
[6] »Choćby wzniosła się ku niebu hardość jego, a sięgała głowa jego obłoków.
[7] »Wszakże jako mierzwa jego zginie na wieki, a ci którzy go widzieli zapytają się: gdzież się podział?
[8] »Niby sen ulatuje a nie znajdują go, a spłoszonym zostaje niby widziadło nocne.
[9] »Oko, które go oglądało nie (ujrzy) go więcej, a nie obaczy go już nigdy miejsce jego.
[10] »Dzieci jego muszą krzywdzonych zaspakajać, a ręce jego zwrócić co wydarł.
[11] »Choć członki jego młodzieńczej siły pełne, to musi ona jednak w prochu z nim spocząć.
[12] »Choć słodkiem jest zło ustom jego, a chowa je pod językiem swoim.
[13] »Choć je pielęgnuje a nie wypuszcza, a trzyma na podniebieniu swojem.
[14] »To odmienia się jednak pokarm w jego trzewach, w żółć jaszczurczą w jego wnętrzu.
[15] »Bogactwa pochłonął, ale musi je znowu zrzucić, - z żywota jego wyżenie je Bóg.
[16] »Jad jaszczurczy wessał, uśmierca go żądło gadów syczących.
[17] »Nie rozkoszować mu się widokiem potoków, ani rozlewających się strumieni miodu i śmietanki.
[18] »Wydać musi pracę cudzą, a nie zażyje jej, ilekolwiekby nie nabył dóbr, nie ucieszy się niemi.
[19] »Albowiem gnębił a opuszczał biednych, zagarnął dom, którego nie zbudował.
[20] »Zaprawdę, nie zaznawał pokoju w łonie swojem, dlatego też ze skarbów swych nic nie uchroni.
[21] »Nic nie uszło pożądliwości jego, przeto niema trwałości jego dobro.
[22] »W pełni dostatku swego gnębi się, cała moc strapienia spada nań.
[23] »Aby mu stało na napełnienie żywota swego, spuszcza nań żar gniewu swojego, a zrasza go (siarczystą) wilgocią swoją.
[24] »Choć schroni się przed zbroją żelazną, przebije go grot z kruszcu.
[25] »Wyciąga go a wychodzi z grzbietu, a iskrząca się stal z żółci jego; uchodzi a postrachy na nim.
[26] »Wszystek mrok zasadził się na skarby jego, pożera go ogień nie rozniecony (przez ludzi); strawia szczątki w namiocie jego.
[27] »Odsłaniają niebiosa jego winę, a ziemia powstaje przeciw niemu.
[28] »Uwięziony będzie plon domu jego; rozpływającą się on wodą w dzień gniewu Jego.
[29] »Oto udział niegodziwego od Boga, i dziedzictwo naznaczone mu od Wszechmocnego.