Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Przystąpcie narody, by słuchać, a wy ludy uważajcie! Niech słucha ziemia i co ją napełnia, świat i wszystkie twory jego.
[2] »Bo oburzenie Wiekuistego na wszystkie plemiona a zapalczywość na wszystkie rzesze ich; wyklął je, wydał na rzeź.
[3] »A polegli ich będą rzuceni, a trupy ich rozniosą woń; i rozpłyną się góry od krwi ich.
[4] »Zniszczeje wszystek zastęp nieba, i zwinięte będą jako księga niebiosa, - wszystek zastęp ich opadnie, jak opada liść z winorośli: jak ulęgły owoc z figowego drzewa.
[5] »Bo napojony na niebie miecz Mój, - oto na Edom spadnie i na lud Mój wyklęty, aby rozprawić się z nim.
[6] »Miecz Wiekuistego pełen krwi, wykarmi się tukiem, - krwią owiec i kozłów, tukiem nerek baranich; bo ucztę ustanowi Wiekuisty w Bocrah i rzeź wielką na ziemi Edomu.
[7] »I padną żubry z niemi, i byki z wołami tucznymi, i upije się ziemia krwią, a gleba ich tłuszczem się zmierzwi.
[8] »Bo to dzień pomsty Wiekuistego, rok odwetu za sprawę z Cyonem.
[9] »I obrócą się potoki jego w smołę, a proch jego w siarkę, a będzie ziemia jego smołą gorejącą.
[10] »Ani w nocy ani we dnie nie wygaśnie, wiecznie kłębić się będzie dym jej, z pokolenia w pokolenie pustą zostanie, - na wieki wieczne nie przejdzie nikt po niej.
[11] »A posiędzie ją pelikan i jeż, a puhacz i kruk przemieszkiwać w niej będą; i rozciągnie nad nią sznur zniszczenia i ołowianki spustoszenia.
[12] »Możni jej, - nie będzie ich tam, aby panowanie ogłosić, a wszyscy książęta jej będą nicestwem.
[13] »I porosną zamki ich cierniem, pokrzywa i oset w twierdzach jej, i będzie legowiskiem szakali, zagrodą strusiów.
[14] »I zejdą się tam kuny z szakalami, a kosmacz z towarzyszem swoim się spotka, tam gnieździć się będzie sowa i znajdzie dla siebie miejsce odpoczynku.
[15] »Tam zagnieździ się żmija skacząca i znosić będzie jaja, i wylęże i skupi w cieniu swoim; tak, tam sępy się zlecą jeden do drugiego.
[16] »Badajcie to pismo Wiekuistego i czytajcie; ani jedno z nich nie chybi, ani jedno braku drugiego nie uczuje: bo są to usta Jego, które to rozkazały, a duch Jego, który je zgromadzi.
[17] »On to rzucił im ten los, a ręka Jego wydzieliła ją im sznurem; na wieki ją posiędą, od pokolenia do pokolenia mieszkać w niej będą.