Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Co doszło jako słowo Wiekuistego Jeremjasza z powodu posuch.
[2] »Sposępniał Juda, a bramy jego łakną, żałośnie pochylają się ku ziemi, a narzekanie Jerozolimy się wzbija.
[3] »A możni ich rozsyłają pachołków swych po wodę; przychodzą do studzien - nie znajdują wody; - wracają z naczyniem próżném, znękani są, zapłonieni, i zakrywają głowę swoją.
[4] »Dla gleby popękanej, gdyż nie było deszczu na ziemi, znękani są rataje - zakrywają głowę swoję.
[5] »Albowiem i łania na polu miota i porzuca, gdyż nie ma zieleni.
[6] »Osły też leśne stawają na wierzchołkach nagich, chwytają powietrze jako szakale; omdlewają oczy ich - gdyż niema trawy.
[7] »Jeżeli winy nasze świadczą przeciw nam, Wiekuisty, uczyń gwoli imieniu Twojemu! albowiem liczne są odstępstwa nasze, Tobie zgrzeszyliśmy.
[8] »Nadziejo Izraela, wybawco jego w dniu niedoli! czemu chcesz się okazać jako przychodzień na tej ziemi, i jako wędrowiec, który tylko zboczył dla przenocowania?
[9] »Czemu chcesz się okazać jako mąż oszołomiony, jako mocarz niezdolny dopomódz? A Tyś wszak wpośród nas, Wiekuisty, a imię Twe nad nami mianowane; nie opuszczaj nas!
[10] »Ale tak rzecze Wiekuisty o ludzie tym: Jako skłonni byli do błąkania się, nóg swych nie powstrzymując, tak też nie przychyli się Wiekuisty ku nim; wspomina On teraz winę ich, i nawiedza grzechy ich.
[11] »I rzekł Wiekuisty do mnie: Nie módl się za ludem tym, ku dobru.
[12] »Gdy pościć będą nie wysłucham wołania ich, a gdy składać będą całopalenia i dary nie przychylę się ku nim, lecz mieczem i głodem i morem zgładzę ich!
[13] »I rzekłem: O Panie, Wiekuisty! oto prorocy zapewniają ich: Nie ujrzycie miecza, a głodu nie zaznacie, lecz pomyślności trwałej użyczę wam na miejscu tém.
[14] »I rzekł Wiekuisty do mnie: Fałsz prorokują prorocy ci w imieniu Mojém; nie posłałem ich, anim rozkazał im, anim przemawiał do nich; widzenia kłamliwe, i wieszczby, i błahości i obłudę serca swego prorokują oni wam!
[15] »Przeto rzecze tak Wiekuisty o prorokach, prorokujących w imieniu Mojém, jakkolwiek Ja ich nie posłałem, a zapewniają: miecza i głodu nie będzie na ziemi tej; od miecza i głodu wyginąć prorokom tym!
[16] »Lud zaś, któremu prorokują, rozrzucony będzie po ulicach Jerozolimy wskutek głodu i miecza, a nikt ich nie pochowa - oni, ich żony, ich synowie i córki; i tak wyleję na nich niegodziwość ich.
[17] »A oświadcz im słowo to: Ronią oczy moje łzy dniem i nocą, a nie uciszają się; gdyż pogromem wielkim rozgromiona dziewicza córa ludu mojego, porażeniem bolesném niezmiernie.
[18] »Gdy wychodzę na pole, a oto pomordowani od miecza, a gdy przychodzę do miasta, a oto zmorzeni głodem - bo i prorok i kapłan krążą po kraju, a nie wiedzą nic.
[19] »Czyżbyś ostatecznie porzucił Judeę? Albo czyżby obmierziła sobie Cyon dusza Twoja? Czemu poraziłeś nas, a niema dla nas uzdrowienia? Czekaliśmy pokoju, ale dobro nie przyszło, na czas ocalenia, a tu przerażenie.
[20] »Znamy, Wiekuisty, niegodziwość naszą, winę ojców naszych, żeśmy zgrzeszyli Tobie.
[21] »Nie porzucaj gwoli imieniu Twojemu, nie poniżaj stolicy wspaniałości Twojej; wspomnij, nie zrywaj przymierza Twego z nami!
[22] »Czyż są między marnościami narodów szafarze dżdżu? Albo czyż spuszczają niebiosa same krople obfite? Czyś nie raczej Ty, Wiekuisty, Bóg nasz, że wyglądamy Ciebie? Wszak Ty uczyniłeś to wszystko!