Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zbierzcie się z myślami a rozmyślcie się, narodzie nieukrócony!
[2] »Zanim objawi się skutek postanowienia - niby plewa przemknie dzień - zanim spadnie na was płonący gniew Wiekuistego, zanim przyjdzie na was dzień gniewu Wiekuistego.
[3] »Szukajcie Wiekuistego wszyscy pokorni ziemi, którzy spełniacie prawo Jego, szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory! może zdołacie się uchronić w dzień gniewu Wiekuistego.
[4] »Bo Gaza odbieżana będzie, a Aszkalon w pustkowie się obróci; Aszdod - w jasne południe je wypędzą, a Ekron wykorzenione zostanie.
[5] »Biada wam osiadłym w pasie nadmorskim, ludu Kretejczyków! Groźba Wiekuistego przeciw wam Kenaan, ziemio Pelisztów, bo zniweczę cię, wyludnię!
[6] »I obróci się pas nadmorski na pastewnik, na wygon dla pasterzy i hurty dla stad.
[7] »I przypadnie ten pas szczątkowi domu Judy: Na nim paść będą, w domach Aszkelonu wylegiwać się im wieczorem. Albowiem Wiekuisty Bóg ich wspomni o nich, i przywróci brańców ich.
[8] »Słyszałem obelgi Moabu i zniewagi synów Ammonu, jakiemi lżyli lud Mój, rozwielmożniając się nad granicami ich.
[9] »Przeto żyw Ja, rzecze Wiekuisty zastępów, Bóg Israela, że będzie Moab jako Sedom, a synowie Ammonu jako Amora - gniazdem pokrzywy i żupą solną i pustkowiem na wieki. Szczątek ludu Mojego złupi je, a ostanki Mojego narodu obejmą je w posiadanie.
[10] »To ich spotka za ich pychę, ponieważ lżyli a rozwielmożnili się nad Iudem Wiekuistego zastępów.
[11] »Strasznym się im okaże Wiekuisty; bo zniszczy On wszystkie bożyszcza ziemi, aby Mu się wszystkie wyspy ludów ukorzyły, każda z miejsca swojego.
[12] »I wy Kuszyci - przebici mieczem Moim będą!
[13] »I wyciągnie rękę Swoją ku północy i zgładzi Aszur i obróci Niniwę w pustkowie, w ziemię spiekłą jako step.
[14] »A wylegiwać się będą w obrębie jej stada, wszelakich zwierząt gromady: zarówno pelikan jak jeż na kapitelach jej zanocują. Głos zaświszczy w otworach okien, a rumowiska zalegną podwoje, bo cedrowe taflowania jej zdarte.
[15] »Oto stolica huczna, która bezpiecznie panowała, która mniemała w sercu swojem: Ja i żadna więcej! Jakże obróciła się w pustkowie, w legowisko dla dziczy, że każdy który mimo niej przejdzie syknie, potrząśnie ręką!