Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Gdy tedy dnia trzeciego przybył Dawid wraz z ludźmi swoimi do Cyklaku, wtargnęli byli Amalekici do krainy południowej, i do Cyklaku, i zburzyli Cyklak i spalili je ogniem.
[2] »Uprowadzili też kobiety, które w niem były, i zarówno małych jak dorosłych mężczyzn; nie zabili jednak nikogo, ale uprowadzili i odeszli w drogę swoją.
[3] »Gdy zatem przybył Dawid wraz z ludźmi swoimi do miasta - a oto spalone było, żony zaś ich, synowie i córki uprowadzeni w niewolę.
[4] »Wybuchnął tedy Dawid wraz z ludem, który mu towarzyszył, głośnym płaczem, aż nie stało im sił do płaczu.
[5] »Obie również żony Dawida uprowadzone zostały, Achinoam z Izreel, i Abigail, żona Nabala, Karmelity.
[6] »I był Dawid znękany bardzo; zamierzał bowiem cały lud go ukamienować, bo rozgoryczony był wszystek lud, każdy z powodu synów i córek swoich. Dawid jednak krzepił się Wiekuistym, Bogiem swoim.
[7] »I rzekł Dawid do Abjatara, kapłana, syna Achimelecha: Przynieś mi tu efod! I przyniósł Abjatar efod Dawidowi.
[8] »I radził się Dawid Wiekuistego, mówiąc: Mam li ścigać tę hordę? Czyż ją dopędzę? I odpowiedział mu: Ścigaj, bo dopędzisz ją z pewnością, a też wyzwolisz!
[9] »I tak wyruszył Dawid wraz z sześciuset ludźmi, którzy mu towarzyszyli, i przybyli do potoku Besor; pozostali zaś zatrzymali się.
[10] »Dawid jednak puścił się dalej w pościg, wraz z czterystu ludźmi, podczas gdy dwustu ludzi się zatrzymało, byli bowiem zbyt znużeni, aby przeprawić się przez potok Besor.
[11] »Spotkawszy tedy Egipcjanina na polu, sprowadzili go do Dawida, i podali mu chleb i posilił się, poczem dali mu się napić wody.
[12] »Podali mu również kęs ciasta figowego i dwie wiązanki rodzynków, i spożył je i orzeźwił się duch jego; przez trzy dni bowiem i przez trzy noce nie był jadł już chleba ani pił wody.
[13] »Poczem zapytał się go Dawid: Czyj ty, a skąd jesteś? I odpowiedział: Jam młodzieniec egipski, sługa Amalekity. Pan mój opuścił mnie, ponieważ przed trzema dniami zaniemogłem.
[14] »Wtargnęliśmy byli do krainy południowej Kreteńczyków, i do dziedziny judzkiej, i do krainy południowej Kaleba, spaliliśmy też Cyklak ogniem.
[15] »Zapytał się go tedy Dawid: Mógłżebyś mnie zaprowadzić do tej hordy? I odpowiedział: Przysięgnij mi na Boga, iż mnie nie zabijesz, ani mnie wydasz w ręce pana mojego, a zaprowadzę cię do tej hordy.
[16] »Gdy tedy zaprowadził go, a oto rozłożeni byli po całej onej okolicy, jedząc i pijąc i pląsając wokoło całego bogatego łupu, który zabrali byli z ziemi filistyńskiej i z ziemi judzkiej.
[17] »I rozgromił ich Dawid od zmroku aż do wieczora następnego dnia, tak że nie uszedł z nich nikt, oprócz czterech set młodych ludzi, którzy wsiadłszy na wielbłądy umknęli.
[18] »I tak wyzwolił Dawid wszystko, co byli pobrali Amalekici, obie też żony swoje wyzwolił Dawid.
[19] »I nie ubyło im nic od najmniejszego do największego, ani z synów, ani z córek, ani z łupów, ani z tego wszystkiego, co w ogóle sobie zabrali. Wszystko sprowadził Dawid napowrót.
[20] »Przytem zabrał Dawid wszystkie trzody i rogaciznę, a pędząc je przed onym dobytkiem wołali: Oto łupy Dawida!
[21] »Gdy przybył Dawid do owych dwustu ludzi, którzy zbyt znużeni byli, aby pójść za Dawidem, tak że zostawiono ich nad potokiem Besor, wyszli oni naprzeciw Dawida i ludzi, którzy mu towarzyszyli; a skoro Dawid wraz z ludźmi się zbliżył, pytał się o zdrowie ich.
[22] »Odezwali się jednak różni źli i niecni z pośród ludzi, którzy szli z Dawidem, i rzekli: Ponieważ nie poszli ci z nami, nie oddamy im też nic z łupów, któreśmy odbili - jedynie żonę i dzieci swoje, te może każdy zabrać i pójść.
[23] »Dawid jednak rzekł: Nie tak, bracia moi, postępować powinniście z tem, co nam Wiekuisty udzielił, gdyż uchronił On nas, a podał hordę, która na nas napadła, w moc naszą.
[24] »Ktoby też w tej sprawie was usłuchał? Będzie raczej jako udział tego, który na wojnę występuje, i udział tego, który przy jukach pozostał: jednakowo się podzielą!
[25] »Przyczem też pozostało od onego dnia i nadal: Uchwalono to jako ustawę i prawo w Izraelu aż po dzień dzisiejszy.
[26] »A gdy wrócił Dawid do Cyklaku, wysłał część łupu zaprzyjaźnionym sobie starszym Judy ze słowami: Oto wam dar z łupu wrogów Wiekuistego!
[27] »Mianowicie do tych co w Betel, i co w Ramot Negeb, i co w Jatyr,
[28] »I co w Aroer, i co w Syfmot, i co w Esztemoa,
[29] »I co w Rachal, i co w miastach Jerachmeela, i co w miastach Kenijczyka,
[30] »I co w Horma, i co w Kor Aszan, i co w Atach,
[31] »I co w Hebronie - i do wszystkich miejscowości, po których krążył Dawid wraz z ludźmi swoimi.