Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Oto są imiona Synów Izraela, którzy przybyli do Egiptu z Jakóbem, każdy z domem swym przybyli:
[2] »Rubin [Rěūbēn], Szymon [Sim’on], Lewi, Juda [Jěhūdā],
[3] »Isachar [Jissachar], Zěbūlūn, Benjamin [Binjamin],
[4] »Dan, Naftali, Gad i Aszer.
[5] »Wszystkich osób, pochodzących od Jakóba, było siedemdziesiąt osób, – w tem Józef [Josēf], który przedtem był w Egipcie.
[6] »Następnie umarł Józef i wszyscy bracia jego, oraz całe pokolenie owe.
[7] »Synowie Izraela rozmnażali się, rozradzali się i stali się bardzo licznymi i możnymi – tak, iż kraj ten napełnił się nimi.
[8] »Lecz nastał nowy król w Egipcie, który nie znał Józefa.
[9] »On rzekł do swojego ludu: „Oto lud Synów Izraela liczniejszym i możniejszym od nas.
[10] »Nuże! Poczniem sobie mądrze z nim, ażeby nie urastał w liczbę, – zaczem stałoby się, iż, – skoro wojna nas zaskoczy, – przyłączy się do wrogów naszych, będzie toczył boje z nami, i wyjdzie z kraju”.
[11] »Więc ustanowili nad nim przełożonych do świadczeń, ażeby go zamęczać ciężarami swymi, i on budował miasta na składy dla Faraona [Par’ō]: Pitom i Raamsēs.
[12] »Lecz im go bardziej udręczali, tem on stawał się liczniejszym, tem on bardziej był mocniejszym – tak, iż [sc. Egipcjanie] rozpaczali z powodu Synów Izraela.
[13] »Egipcjanie zmuszali srodze Synów Izraela do ciężkich robót;
[14] »napełniali goryczą życie ich robotą ciężką przy glinie i cegłach, służbą wszelaką w polu, – służbą swoją wszystką, którą wymuszali na nich srodze.
[15] »Wówczas przemówił król Egipski do położnych Hebrejskich, z których jedna nazywała się Szyfra [Sifra], a druga nazywała się Pūā,
[16] »i rzekł: „Gdy będziecie pomagać rodzącym Hebrejkom, baczcie na poród: jeśli będzie chłopiec, zabijajcie go, jeżeli zaś dziewczyna – niech zostanie żywa”.
[17] »Ale położne bały się Boga, więc nie czyniły, jak król Egipski mówił do nich, lecz pozostawiały chłopców przy życiu.
[18] »Król Egipski zawezwał położne i rzekł do nich: „Dlaczego uczyniłyście to, iż zostawiłyście chłopców przy życiu?”
[19] »Nato położne rzekły do Faraona: „Zaprawdę! nie są Hebrejki, jak kobiety Egipskie, gdyż one same położnemi są, więc nim położna przystąpi ku nim, już one urodziły”.
[20] »Bóg dał powodzenie tym położnym; lud zaś stawał się liczniejszym – i wzmocnili się bardzo.
[21] »I działo się, iż – ponieważ te położne bały się Boga – sprawił On im domy.
[22] »Wówczas rozkazał Faraon całemu ludowi swojemu, mówiąc: „Każdego chłopca nowozrodzonego wrzucajcie do Rzeki [Nilu], zaś każdą dziewczynę ostawiajcie żywą”.