Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[2] »„Poleć Synom Izraela, ażeby wyprawili z Obozu każdego trędowatego, każdego mającego wyciek i każdego nieczystego z powodu umarłego.
[3] »Tak mężczyznę, jak kobietę winniście wyprawiać, poza Obóz wyprawicie ich, ażeby nie zanieczyszczali obozów ich [Synów Izraela], wśród których Ja Rezydencję Swoją mam”.
[4] »Synowie Izraela uczynili tak: wyprawili ich poza Obóz, – tak, jak Wiekuisty rzekł do Mojżesza, tak uczynili Synowie Izraela.
[5] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[6] »„Rzeknij do Synów Izraela: „Mężczyzna, lub kobieta, jeżeli popełnią jakiekolwiek uchybienia ludzkie [jakie popełniają ludzie], dopuszczając się sprzeniewierzenia wobec Wiekuistego, czem osoba owa na siebie ściągnie winę, –
[7] »niech oni wyspowiadają się z grzechu swego, który popełnili, – i niech zwróci winę swoją [przedmiot przewinienia swego] wpierw w wartości pełnej jego, ponadto niech dołoży jedną piątą tego i niech odda temu, względem kogo on zawinił.
[8] »Jeśli zaś ów człowiek nie ma odkupiciela [krewnego spadkobiercy], ażeby zwrócić jemu winę [przedmiot przewinienia], – grzywna ta, podlegająca zwrotowi, należy się [wobec tego] Wiekuistemu i [przypada w udziele] kapłanowi, – oprócz kozła [ofiary] rozgrzeszenia, którym [kapłan] będzie rozgrzeszał go [grzesznika].
[9] »Też i danina każda ze wszystkich świętych darów Synów Izraela, które będą przynosili [w ofierze] do kapłana, stanie się własnością jego.
[10] »Cokolwiek kto poświęci, może on [sam] rozporządzać tem; cokolwiek da kto kapłanowi w darze, należeć będzie doń”.
[11] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[12] »„Rzeknij do Synów Izraela i przemów do nich: „Każdy mężczyzna, – jeżeli żona jego zbłądzi i dopuści się sprzeniewierzenia względem niego [przez to],
[13] »iż mężczyzna by obcował z nią, a uszłoby to uwadze męża jej, ona zaś ukryła się i stała się nieczystą, lecz niema świadka przeciw niej, ni też nie została przychwyconą, –
[14] »[tymczasem] zejdzie nań duch zazdrości i on przejmie się zazdrością względem swej małżonki, która stała się nieczystą, albo zejdzie nań duch zazdrości i on przejmie się zazdrością względem swej małżonki, która [w istocie] nie stała się nieczystą, –
[15] »niech mężczyzna ten przyprowadzi małżonkę swoją do kapłana, niech przyniesie jako jej ofiarę dla niej jedną dziesiątą efy jęczmiennej mąki, ale niech nie leje oliwy na nią, ani niech nie kładzie też kadzidła na nią, albowiem jest to ofiara śniedna [obrzędu] zazdrości, ofiara śniedna przypomnienia, przypominająca winę.
[16] »Następnie niech kapłan każe jej przystąpić [hiqrib] i stanąć przed Wiekuistym,
[17] »[poczem] kapłan nabierze wody świętej naczyniem glinianem, a i też nieco prochu, który będzie się znajdował na ziemi [w] Przybytku, niech kapłan weźmie i wrzuci do tej wody.
[18] »[Skoro] kapłan każe kobiecie tej stanąć przed Wiekuistym, rozpuści włosy na głowie tej kobiety i włoży na jej dłonie śniedną tę ofiarę przypomnienia, która jest ofiarą śniedną [obrzędu] zazdrości, zaś w kapłana ręku będzie się znajdować gorzka woda ta, ściągająca klątwę, –
[19] »i kapłan zaprzysięgnie ją i przemówi do kobiety tej: „Jeżeli nie obcował z tobą nikt, jeżeliś nie zbłądziła ku nieczystości [w czasie], gdy ty masz małżonka swego, – pozostań nieskażoną przez gorzką wodę tę, ściągającą klątwę.
[20] »Lecz jeżeli ty zbłądziłaś [w czasie], gdy ty masz małżonka, jeżeli stałaś się nieczystą [przez to], iż ktoś obcował z tobą prócz małżonka twego”, –
[21] »kapłan zaprzysięgnie tę kobietę przysięgą z klątwą, kapłan rzeknie [mianowicie] do kobiety tej: „Niech uczyni Wiekuisty ciebie klątwą i przysięgą pośród ludu twego [przez to], iż Wiekuisty sprawi, że biodro twe odpadnie, a żywot twój nabrzmieje,
[22] »[przez to], iż woda ta, ściągająca klątwę, wejdzie do wnętrzności twoich, ażeby sprawić, że żywot [twój] nabrzmieje i biodro [twe] odpadnie”, a kobieta ta powie [na to]: „Amen, amen!”
[23] »Potem niech kapłan spisze klątwy te na zwitku, zmyje [go] do tej gorzkiej wody
[24] »i da kobiecie tej się napić gorzkiej wody tej, ściągającej klątwę, ażeby wnikła w nią woda, ściągająca klątwę, jako gorzką.
[25] »Następnie niech kapłan zdejmie z ręki tej kobiety śniedną tę ofiarę [obrzędu] zazdrości, dokona obrotu śniedną tą ofiarą przed Wiekuistym i przyniesie [hiqrib] ją [w ofierze] do ołtarza, –
[26] »z śniednej tej ofiary nabierze kapłan garść, jako ofiarę przypomnienia z niej, i puści z dymem na ołtarzu, poczem da kobiecie tej napić się tej wody.
[27] »A skoro da kobiecie tej napić się tej wody, stanie się ona, – jeżeli stała się nieczystą i popełniła sprzeniewierzenie względem małżonka swego, wniknie w nią ta woda, ściągająca klątwę, jako gorzka, żywot jej nabrzmieje i biodro jej odpadnie, – stanie się kobieta ta klątwą wśród narodu swego.
[28] »Wszelako, jeżeli kobieta ta nie stała się nieczystą, lecz jest czystą, – pozostanie nieskażoną i będzie mieć potomstwo.
[29] »To jest oto zarządzenie [tora] o [obrzędzie] zazdrości, gdy kobieta zbłądzi, mając małżonka swego, i ona stanie się nieczystą,
[30] »albo jeśli na kogo [tylko] zstąpi duch zazdrości, iż on przejmie się zazdrością względem małżonki swojej, – tedy każe kobiecie tej stanąć przed Wiekuistym i na niej wykona kapłan całe zarządzenie [tora] to.
[31] »Mężczyzna ten będzie wolny od winy, zaś kobieta ta poniesie winę swoją”.