BibliePolskie.pl

0	Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] »A gdyż wnidą do Raguela, przyjął je s wieliką radością. A weźrzaw Raguel na Tobijasza [2] »rzecze ku Annie, żenie swej: „O, kako podobien jest ten młodzieniec ku memu synowcu!” [3] »A gdyż to powie, rzecze: „Otkądeście, młoda bracia naszy?” Onasta odpowiedziała: „Jeswa z pokolenia Neptalimowa z jęćcow miasta Niniwe”. [4] »I rzecze Raguel: „Znatali Tobijasza, brata mego?” A ona rzekłasta: „Znawa”. [5] »A gdyż wiele dobrego Raguel o niem mowił, rzekł anjoł ku Raguelowi: „Tobijasz, na ktorego ty pytasz, jest ociec tego młodzieńca”. [6] »To Raguel usłyszaw, szyje Tobijaszowy chwaciw się, pocznie ji całować a dzierżał się jego szyje z płaczem [7] »i rzecze: „Bądź tobie pożegnanie, synu moj miły, bo jeś dobrego druga a csnego męża syn. [8] »W tę godzinę Anna, żona jego, a Sara, dziewka jego, słysząc tę rzecz, poczęlesta słzić. [9] »A tu społu pomowiwszy, przykazał Raguel skopu zabić a gody przyprawić. A gdyż jich poćci, aby k stołu siadła poszedw, [10] »Tobijasz rzecze: „Tu ja dziś ni jeść, ni pić będę, dokąd mnie w mej prośbie nie wysłuchasz a dokąd mi❬ę❭ nie ujiścisz, iże mnie swą dziewkę Sarę dasz.” [11] »To słowo Raguel usłyszaw, lęknie się wiedząc, cso się przygodziło onym siedmi mężom, za ktore była oddana. I pocznie się bać, aby ❬się❭ snadź i temu takież nie przygodziło. A gdyż o tem na myśli przemyślał, długo nie daję otpowiedzi proszącemu, [12] »rzecze jemu anjoł: „Nie boj się dać dziewki swej jemu, bo tego, jen się Boga boji, ma być małżonka dziewka twa, a przeto jej nie mogł jiny mieć. [13] »Tedy rzecze Raguel: „Nie wątpię, iże Bog prośby a słzy me przed swe oblicze przypuścił. [14] »A wierzę temu, iże przeto Bog wasze przyście ku mnie zjednał, aby i ta to ma dziewka była przyjednana ku swej rodzinie podle zakona Mojszeszowa, a przeto na tem nie wątpi[ę], ale jist bądź, iżeć ją tobie dam”. [15] »A ująw prawą rękę dziewki swej, da ją w prawicę Tobijaszowę rzekąc: „Bog Abramow a Bog Izaakow, i Bog Jakobow bądź s wama a ten was zdaj a racz napełnić swe pożegnanie nad wama. [16] »A w tę dobę wziąw list, podle tego tedy prawa uczyni zapis małżeński. [17] »A potem godowali chwaląc Boga. [18] »Tedy zawoła Raguel Anny, gospodyniej swej i p❬r❭zykazał jej, aby przyprawiła jima jiny pokoj. [19] »Do niegoż gdyż wwiedzie Sarę dziewkę swą, ona pocznie słzić. [20] »K niej on rzecze: „Silnej myśli bądź, dziewko ma, Bog niebieski daj tobie radość a ucieszenie za tę teskność, jążeś to drzewiej cirpiała