BibliePolskie.pl

0	Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] »A gdyż oni odeszli, weszła Judyt do przebytka swego a oblekszy się w cylicyjum, nasuwszy popiołu na swą głowę a padszy na ziemię, wzwoła ku Panu Bogu rzekąc: [2] »„Panie Boże oćca mego Symeona, jenżeś jemu dał miecz ku obronie przeciw cudzokrainom, jiż byli nasilnicy w swej niesromiźliwości, obnażywszy biodrę panieńską na pogańbienie. [3] »I podałeś żony jich w plon a dziewki jich w jęcstwo, a wszytek jich plon w rozdział sługam twym, jiż gorlili się prze zakon twoj, proszę, Panie Boże moj, wspomoży mi wdowie. [4] »Boś ty sam uczynił wszytko pirwe, a ty ciężkie przygody, jeż nas potkały, tyś wymyślił, a to się stało, csoś ty chciał, [5] »bo wszytki drogi twe gotowy są a twe sądy w twej opatrzności położyłeś. [6] »Weźrzy ninie na stany asyrskie, jakoś raczył ❬tedy❭ weźrzeć na stany ejipskie, gdy po twych sługach w odzieniu bieżeli, ufając w swe wozy i w swe jeźdźce y w wielikość bojownikow. [7] »A tyś weźrzał na jich zastępy, a ćmy je znędziły. [8] »Dzierżała głębokość nogi jich a wody je wszytki pokryły. [9] »Takież się zstań i tym, Panie, jiż ufają w swą wielikość i w swe wozy, i w swe spustki, ❬i w swe szczyty❭, i w swą strzelbę, i w swe włocznie, [10] »a nie wiedzą, iżeś ty sam Bog nasz, jen trzesz boje przeciwne ot początka, a Pan jest jimię tobie samemu. [11] »Wzwiedź ramię twe, jakoś ot początka czynił, poraź jich moc silną mocą twą, ać jich moc padnie w twej gniewiwości, jiż ślubują, iże chcą rozruszyć twą świąć a pogańbić stanek twego jimienia, a skażyć mieczem swym rog ołtarza twego. [12] »Uczyń, Panie, aby pycha jego włosnym mieczem jego [głowa] była ścięta, [13] »ać będzie jęt sidłem swych oczu, na mię wzglądnąw, a uderzysz ji łaską warg mych. [14] »Daj mi, Panie, ustawiczność na mej myśli, abych jim pogardziła, a wszytkę moc, abych jego przewrociła. [15] »Bo to będzie pamięć jimienia twego, gdyż ręce żeńskie ji porzucita. [16] »Bo nie jest siła twa w sebraniu luda, Panie, ani w sile końskiej wola twa, ani się tobie pyszni lubili ot początka, ale pokornych a cichych zawżgi się tobie lubiła modlitwa. [17] »Boże niebieski, stworzycielu wod a Panie wszego stworzenia, usłysz mię nędzną, tobie się modlącą a w twe miłosierdzie ufającą. [18] »Wspomień, Panie, na sługę twą a daj słowo w ma usta, a sierce mego umysłu posil, aby dom twoj w poświęceniu twem ostał, [19] »ać wszytcy narodowie poznają, iżeś ty Bog a nie jest jiny kromie ciebie”.