BibliePolskie.pl

0	Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] »I stało się, gdyż przestała wołać ku Panu, wstała z tego miasta, na niemże leżała rozpostarszy się przed Panem. [2] »I zawołała służebnice swej, i seszła do domu, i zrzuci z siebie cylicyjum, a swlokszy z siebie odziew wdowski, [3] »omyła swe ciało a pomazała się mirrą nalepszą, a rozczosawszy włosy głowy swej, wstawiła czepiec na głowę swą i oblekła się w rucho ucieszenia swego, a obuła nogi swe w trzewice, i wzdzieje nałokietnice a lilije i nausznice, i pirścienie, i wszemi jinymi okrasami okrasiła się. [4] »Jejże takież Bog przydał krasy, bo wszytka ta ozdoba nie z nieczystoty, ale se csnoty bożej pochadzała. A przeto Pan wszytkę tę krasę na niej rozszyrzył, aby nieprzyrownaną krasą wszech oczyma była ukazana. [5] »I włożyła na swą służebnicę łagwicę wina a banię oleja, a kubek, a ziele, a syr, a chleb i brała się przed się. [6] »A gdyż przyszła ku bronie mieśćskiej, najdzie ❬czekając❭ Ozyjasza a książęta mieśćskie. [7] »Jiż gdy ją opatrzyli, lększy się podziwili się barzo krasie jej, [8] »a wszako niczego jej nie opytali i wypuścili ją precz z miasta rzekąc: „Bog oćcow naszych daj tobie swą miłość a wszytkę radę sierca twego swą mocą posil, ać się tobą osławi Jerusalem a bądź jimię twe w liczbie świętych a sprawiedliwych. [9] »I otpowiedzieli, ktorzy tu byli, wszytcy jenym głosem: „Bądź tak, bądź tak.” [10] »Przeto Judyt modląc się ❬Bogu❭ wynidzie precz broną, ona i służebnica jej. [11] »I stało się, gdyż szła z gory na dniu, potkali się s nią strożowie asyrszczy i ustanowili ją rzekąc: „Odkąd się bierzesz a dokąd idziesz?”. [12] »Ona otpowie: „Dziewkaciem żydowska a przetom uciekła od jich oblicza, bociem poznała będącą rzecz, iże będą wam podani w plon, przeto iże wzgardzili wami a nie chcieli się wam podać dobrowolnie, aby naleźli miłość w widzeniu waszem. [13] »A prze tę przyczynę umyśliłam sobie rzekąc: Pojdę przed oblicze książęcia Oloferna a powiem jemu jich tajną radę, a ukażę jemu, ktorą przystępą mogliby jich dobyć, tak aby z jego zastępa niżadny mąż nie zaginął”. [14] »A gdyż usłyszą ci mężowie słowa jej, patrzyli na jej twarz a była groza w jich oczu, bo się dziwili jej krasie barzo, [15] »i rzekli k niej: „Zachowałaś duszę swą, iżeś taką radę nalazła, aby zszła ku panu naszemu. [16] »A to jiście wiedz, ❬iże❭ gdyż staniesz przed jego obliczym, dobrze tobie uczyni a będziesz namilejsza w jego siercu”. I wiedli ją ku stanu Olofernowu, i opowiedzieli ją. [17] »A gdyż weszła przed oblicze jego, natychmiast był jęt od swu oczu Olofernes. [18] »I rzeką k niemu jego służebnicy: „Kto jest ten, jen by nie chciał bojować przeciw ludu żydowskiemu, gdyż tak krasne żony mają?” [19] »A uźrzawszy Judyt Oloferna, a on siedzi pod podniebim, jeż było udziałano z złotogłowa a z złota i z smaragda a z kamienia nadroższego setkanym, [20] »a gdyż na jego twarz weźrzała, pokłoniła się jemu, padszy na ziemi, i wzwiedli ją wz gorę słudzy Olofernowi z przykazania pana swego.