Teksty » Biblia Królowej Zofii - Transkrypcja » Księga Judyty » Rozdział 11
«  Księga Judyty 10 Księga Judyty 11 Księga Judyty 12  »
 Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Tedy Olofernes przemowi kniej: „Bądź dobrej myśli a nie lękaj się w siercu twem, bom ja nie chciał nigdy uszkodzić męża, ktorykoli chciałby służyć krolowi Nabuchodonozorowi, [2] »a lud twoj, by był mną nie wzgardził, nie wzwiodłbych kopija swego przeciw jemu. [3] »A już powiedz mi, prze ktorą przyczynę odeszłaś od nich a zlubiło się tobie k nam przyć”. [4] »Otpowie Judyt: „Przymi słowa swej służebnice, bo posłuchnieszli słow mych, swirzchowaną rzecz uczyni Pan z tobą. [5] »Bo żyw jest Nabuchodonozor krol ziemski i jego moc żywa jest, jaż jest w tobie ku skaraniu i ku polepszeniu wszego luda błędnego, bo nie tylko ludzie służą jemu przez cię, ale i źwierzęta polna poddany są jemu, [6] »bo jest tak wzniesion domysł twego rozumu po wszech narodziech a ukazano jest ludu wszego świata, iżeś ty jeden sam dobry a mocny we wszem krolewstwie Nabuchodonozorowie, a kaźń twa po wszech włościach jest ogłoszona. [7] »Ani jest to tajno, cso mowił Achyjor, ani to jest nie wiadomo, iże się jemu to stanie, csoś ty przykazał nad nim uczynić. [8] »Bo to jest jisto, iże nasz Bog tak rozniewan grzechy naszymi, iże wskazał ludu swemu przez proroki swe, iże je chce poddać jich nieprzyjacielom prze ich grzechy. [9] »A przeto wiedząc to synowie israhelszczy, iże Pana Boga swego rozniewali, strach twoj spadł na nie [10] »a nadto głod je pościgł, a od niedostatku wody miedzy umarłymi są policzeni. [11] »A już się o to radzą, aby zbili bydła swa a pili jich krew, [12] »a poświętne rzeczy Boga swego, jichże przykazał Pan nie dotykać się, ze zboża, wina i oleja, to wszytko umienili nałożyć na walkę a strawić, jegoż by się nie mieli ani rękoma dotykać. A przeto iże to czynią, jeż jest złe, będą dani na zatracenie. [13] »A ja, dziewka twa, poznawszy to, uciekłam od nich a posłał mię Bog, abych ty rzeczy tobie zwiastowała. [14] »Bo ja, dziewka twa, naśladuję Boga mego zawżgi i ninie u ciebie sąc, przeto przyjaj mi, dziewce twej, ać wychodząc modlić się będę Bogu, [15] »a powie mi, kiedy jim nawroci jich grzech, a jać przyszedszy zwiastuję tobie, tak iże ja dowiodę cię na pośrzod Jerusalem a będziesz mieć wszytek lud israhelski jako owce, jeż pastyrza nie mają, a nie wszczeka nijeden ❬pies❭ przeciw tobie, [16] »bo to mnie powiedziano zjednanim bożym. [17] »A iże się Bog rozniewał na nie, przeto ja jeśm posłana Bogiem ty rzeczy zwiastować tobie. [18] »I zlubiła się ta wszytka słowa Olofernowi i sługam jego a dziwowali się wszytcy mądrości jej, i mowił drugi ku drugiemu: [19] »„Nie takiej żony na ziemi w weźrzeniu, w krasie i w umyśle swych słow”. [20] »I rzekł k niej Olofernes: „Dobrze uczynił Bog, jen ciebie wysłał z tego luda, aby ji ty podała w nasze ręce. [21] »A przeto iże ❬jest❭ dobre twe ślubienie, uczynili mnie to Bog twoj, będzie takież on i moj Bog, a ty będziesz wielika w domu Nabuchodonozorowie a jimię twe będzie ogłoszono we wszej ziemi”. 
«  Księga Judyty 10 Księga Judyty 11 Księga Judyty 12  »


 Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w KrakowieOpis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie: Bernacki, L.: Biblia Szaroszpatcka. Podobizna kodeksu Biblioteki Reformowanego Gimnazjum w Szaroszpataku. Kraków 1930. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN.