Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A na sześć dni przed Paschą przyszedł Jezus do Betanii, gdzie umarł był Łazarz, którego Jezus wskrzesił.
[2] »I przygotowano mu tam wieczerzę, na której Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z siedzących z nim przy stole.
[3] »Maria zaś wzięła funt drogiego olejku spikanardowego, namaściła stopy Jezusa i otarła włosami swoimi nogi jego. I napełnił się dom wonią olejku.
[4] »Rzekł tedy jeden z uczniów jego, Judasz Iszkariot, który go miał wydać:
[5] »Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ubogim?
[6] »A mówił to nie dlatego, żeby się troszczył o ubogich, ale że był złodziejem i mając trzos, nosił to, co wkładano.
[7] »Rzekł tedy Jezus: Dozwólcie jej, aby to na dzień pogrzebu mego uczyniła.
[8] »Ubogich bowiem macie zawsze pośród siebie, a mnie nie zawsze macie.
[9] »A liczna rzesza spośród Żydów dowiedziała się, że jest tam, i przyszli nie tylko dla Jezusa, ale żeby ujrzeć Łazarza, którego wzbudził z martwych.
[10] »A najwyżsi kapłani umyślili zabić także i Łazarza,
[11] »bo wielu Żydów odstępowało z jego przyczyny i wierzyło w Jezusa.
[12] »A nazajutrz wielka rzesza, która była przyszła na święta, gdy usłyszała, że Jezus zdąża do Jerozolimy,
[13] »nabrała gałązek palmowych i wyszła na jego spotkanie wołając: Hosanna! Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, król izraelski.
[14] »A Jezus znalazł osiołka i wsiadł na niego, jako napisano:
[15] »Nie bój się, córo Syjonu! Oto król twój przybywa siedząc na oślęciu.
[16] »Tego z początku nie zrozumieli uczniowie jego, ale gdy był Jezus uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że tak było o nim napisane i że tak mu uczyniono.
[17] »Dawała przeto świadectwo rzesza, która z nim była, gdy wywołał z grobu Łazarza i wskrzesił go z martwych.
[18] »Dlatego rzesza wyszła na jego spotkanie, bo słyszeli, że on ten cud uczynił.
[19] »Faryzeusze zaś mówili między sobą: Widzicie, żeśmy nic nie dokazali. Oto cały świat poszedł za nim.
[20] »Byli także i niektórzy poganie między tymi, którzy przybyli na święta, aby hołd złożyć Bogu.
[21] »Ci tedy zwrócili się do Filipa, który był z Betsajdy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy zobaczyć Jezusa.
[22] »Poszedł Filip i powiedział Andrzejowi, Andrzej zaś i Filip powiedzieli Jezusowi.
[23] »A Jezus odpowiedział mówiąc: Przyszła godzina, aby uwielbiony był Syn Człowieczy.
[24] »Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli ziarno pszeniczne wrzucone w ziemię nie obumrze,
[25] »samo zostanie, lecz jeśli obumrze, wiele owocu przynosi. Kto miłuje życie swoje, straci je, ale kto ma w nienawiści życie swoje na tym świecie, na żywot wieczny zachowa je.
[26] »Kto by chciał mi służyć, niech mnie naśladuje, a gdzie ja jestem, tam będzie i sługa mój. Jeśli kto służyć mi będzie, uczci go Ojciec mój.
[27] »Teraz zatrwożyła się dusza moja. Może mam powiedzieć: Ojcze, wybaw mnie od tej godziny?
[28] »Ale wszakże przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, uwielbij imię twoje. I stał się głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię.
[29] »A rzesza, która stała i słyszała, mówiła, że zagrzmiało. A inni mówili, że anioł do niego przemówił.
[30] »Odpowiedział Jezus mówiąc: Nie dla mnie stał się ten głos, ale dla was.
[31] »Teraz jest sąd świata, teraz książę tego świata precz wyrzucony zostanie.
[32] »A ja, gdy nad ziemię podwyższony będę, wszystko do siebie przyciągnę.
[33] »(A mówił to oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć).
[34] »Odpowiedziała mu rzesza: My słyszeliśmy z Zakonu, że Chrystus trwa na wieki, a jakoż ty powiadasz, że trzeba, aby podwyższony był Syn Człowieczy? Któż to jest Syn Człowieczy?
[35] »Rzekł im tedy Jezus: Jeszcze tylko krótko światłość będzie pośród was. Chodźcie, póki światłość macie, aby was ciemności nie ogarnęły, a kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd zdąża.
[36] »Dopóki światłość macie, wierzcie światłości, abyście synami światłości byli. To powiedział Jezus i odszedł, i ukrył się przed nimi.
[37] »A chociaż tak wielkie cuda uczynił wobec nich, nie wierzyli w niego,
[38] »aby się wypełniły słowa, które wyrzekł Izajasz Prorok: Panie, kto uwierzył nauce naszej i ramię Pańskie komuż objawione było?
[39] »Dlatego uwierzyć nie mogli, że powiedział nadto Izajasz:
[40] »Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, aby oczyma nie widzieli, a sercem nie pojęli, aby się nie nawrócili, bym ich snadź nie uzdrowił.
[41] »To powiedział Izajasz, gdy ujrzał chwałę jego i przepowiadał o nim.
[42] »Jednakże i z książąt wielu uwierzyło w niego, ale z obawy przed faryzeuszami nie przyznawali się, aby ich nie wyłączono z synagogi.
[43] »Albowiem chwałę ludzką umiłowali bardziej niż chwałę Bożą.
[44] »A Jezus wołał mówiąc: Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mię posłał.
[45] »A kto mnie widzi, widzi tego, który mnie posłał.
[46] »Ja, światłość, przyszedłem na świat, aby nie pozostał w ciemności nikt, kto wierzy we mnie.
[47] »A kto by słuchał słów moich, a nie przestrzegał, ja go nie sądzę, bo nie przyszedłem, żeby sądzić świat, ale żebym świat zbawił.
[48] »Kto gardzi mną i słów moich nie przyjmuje, ma przeciw sobie sędziego: nauka, którą głoszę, ta go sądzić będzie w dzień ostateczny.
[49] »Bom ja z siebie samego nie mówił, ale Ojciec, który mię posłał, on mi rozkazał, co mam mówić i głosić.
[50] »A wiem, że rozkazanie jego jest żywotem wiecznym. A przeto cokolwiek ja mówię, jako powiedział mi Ojciec, tak mówię.