Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty » List do Rzymian » Rozdział 8
«  List do Rzymian 7 List do Rzymian 8 List do Rzymian 9  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Teraz przeto nie masz wcale potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie i nie postępują według ciała. [2] »Bo prawo ducha życia w Chrystusie Jezusie uwolniło mię od prawa grzechu i śmierci. [3] »Czego nie mógł dokonać Zakon osłabiony przez ciało, (tego dokonał) Bóg przeciw grzechowi, posyłając Syna swego w podobieństwie ciała grzesznego, aby potępił grzech w ciele. [4] »Aby w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według ducha, wypełniła się sprawiedliwość Zakonu. [5] »Ci bowiem, którzy są według ciała, pojmują, co jest cielesne; ci jednak, którzy są według ducha, rozumieją, co jest duchowe. [6] »Bo mądrością ciała jest śmierć, a mądrością ducha — życie i pokój. [7] »Mądrość ciała bowiem wroga jest Bogu, ponieważ nie jest i nawet być nie może poddana prawu Bożemu. [8] »A ci, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. [9] »Wy jednak nie w ciele jesteście, ale w duchu, jeśli tylko duch Boży przebywa w was. A jeśli kto ducha Chrystusowego nie ma, ten do niego nie należy. [10] »Jeśli jednak Chrystus w was przebywa, ciało wprawdzie martwe jest wskutek grzechu, ale duch żyje wskutek usprawiedliwienia. [11] »A jeśli duch tego, który wzbudził z martwych Jezusa, przebywa w was, ten, który z martwych wzbudził Jezusa, ożywi i wasze śmiertelne ciała duchem swym w was przebywającym. [12] »Tak więc, bracia, nie ciała dłużnikami jesteśmy, abyśmy według ciała żyć mieli. [13] »Jeśli bowiem według ciała żyć będziecie, pomrzecie, ale jeśli duchem sprawy ciała umartwicie, żyć będziecie. [14] »Którychkolwiek bowiem ożywia duch Boży, ci są synami Bożymi. [15] »Bo nie otrzymaliście ducha niewoli znów ku bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów i w duchu tym wołamy: Abba (Ojcze)! [16] »A sam Duch daje świadectwo duchowi naszemu, żeśmy synami Bożymi. [17] »A jeśli synami, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa: jeśli razem z nim cierpimy, abyśmy z nim razem i uwielbieni byli. [18] »Sądzę bowiem, że utrapień czasu niniejszego ani porównać nie można z przyszłą chwałą, która się w nas objawi. [19] »Stworzenie bowiem z upragnieniem wyczekuje objawienia synów Bożych. [20] »Stworzenie bowiem poddane było znikomości nie ze swej woli, lecz dla tego, który je znikomości poddał w nadziei, [21] »że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia na wolność chwały synów Bożych. [22] »Bo wiemy, że całe stworzenie wzdycha i aż dotychczas rodzi wśród boleści. [23] »A nie tylko ono, ale i my sami, którzy mamy pierwiastki ducha, i my także we wnętrzu naszym wzdychamy, wyczekując przybrania za synów Bożych, odkupienia ciała naszego. [24] »Albowiem nadzieją jesteśmy zbawieni. A nadzieja, którą się widzi, nie jest nadzieją: tego bowiem, co się już widzi, jakże jeszcze spodziewać się można? [25] »A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, to w cierpliwości oczekujemy. [26] »Także i Duch wspomaga niemoc naszą, gdyż nie wiemy należycie, o co się modlić mamy, ale sam Duch błaga za nami wzdychaniem niewysłowionym. [27] »A ten, który przenika serca, wie, o co prosi Duch: że według Boga przyczynia się za świętymi. [28] »Wiemy zaś, że miłującym Boga wszystko pomaga ku dobremu, tym, którzy z przeznaczenia wezwani są, by stali się świętymi. [29] »Bo tych, których przewidział, tych i przeznaczył, aby się stali na podobieństwo Syna jego, aby był pierworodnym między wielu braćmi. [30] »A których przeznaczył, tych i wezwał, a których wezwał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też uwielbił. [31] »Cóż tedy na to powiemy? Jeśli Bóg z nami, któż przeciw nam? [32] »Który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go wydał za nas wszystkich, jakożby nam wszystkiego z nim razem nie darował? [33] »Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg usprawiedliwia, któż jest, kto by potępił? [34] »Chrystus Jezus, który umarł, ale i zmartwychwstał i będąc na prawicy Bożej przyczynia się za nami. [35] »Któż tedy odłączy nas od miłości Chrystusowej? Utrapienie czy ucisk? Głód czy nagość? Niebezpieczeństwo, prześladowanie czy miecz? [36] »Jako napisane jest: Dla ciebie to zabijają nas dzień cały, poczytują za owce skazane na rzeź. [37] »Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował. [38] »Bo jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi, ani moce, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani siła, [39] »ani co wysokie, ani co głębokie, ani żadne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie Panu naszym. 
«  List do Rzymian 7 List do Rzymian 8 List do Rzymian 9  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z Wulgaty, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha 1973. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie 18. XLIII, 1024 s., [3] k. tabl.; il., mapy; 18 cm. Druk. RSW "Prasa - Książka - Ruch" Zakłady Graficzne w Bydgoszczy. Druk ukończono we wrześniu 1973 r. Ostatnie wydanie całego Nowego Testamentu. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl