BibliePolskie.pl - Tłumaczenia ksiąg biblijnych na język polski

Teksty » Psałterz puławski - transkrypcja IJP PAN » 5 Księga Mojżeszowa » Rozdział 32

5 Księga Mojżeszowa 32

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] Słuchajcie, niebiosa, jeż mołwić będę, słysz ziemia słowa ust moich. [2] Rozrości sie we dżdżu nauka moja, płyń jako rosa mołwa moja, jako przewał na ziele a jako kropie na trawę, [3] bo imię boże będę wzywać. Dajcie wielmostwo Bogu naszemu; [4] boże swirzchowana są działa i wszystki drogi jego sądy. Bog wierny i kromia wszej złości, sprawiedliwy i prosty. [5] Zgrzeszyli jemu a nie synowie jego w brudoch, pokolenie złosne i przewrotne. [6] A i to wracasz Bogu, ludu szalony i głupi? Aza nie on jest ociec twoj, jenże osiadł i uczynił, i stworzył cie? [7] Pamiętaj dni dawne, myśli pokolenia wszelika, spytaj ojca twego, a zjawi tobie, starszych twoich, a powiedzą tobie. [8] Gdy rozdzielał Najwyszszy pogany, gdy rozłączał syny Adamowy, ustawił kraje ludziom podług czysła synow Israhel, [9] ale część boża lud jego, Jakob powrozek dziedzictwa jego. [10] Nalazł ji na mieścu pustem, w ziemi straszne i opuściałej puszczy, obwiodł ji i nauczył, i strzegł jako źrzenice oka swego. [11] Jako orzeł pobudzając ku lataniu dzieci swe i nad nimi lecąc, rozszyrzył skr❬z❭ydła swa i wzniosł ji, i nosił na plecoch swoich. [12] Bog sam wodza jego był a nie był s nim bog cudzy. [13] Postawił ji nad wysoką ziemią, aby jadł owoc polny, aby ssał stredź z opoki a olej z krzemienia najtwardszego, [14] masło z stada a mleko z owiec z tłustością baranow i skopow synow Bazan, a kozły z tłustością pszenice, a krew grona pił[y] najczyscz❬sz❭ą. [15] Roztył jest miłosny i wirzgnął, roztyt, utuczon, rozszyrzon został Boga, stworzyciela swego, i odstąpił od Boga, zbawienia swego. [16] Rozgniewali ji w bogoch cudzych i nie-w-ludności ku gniewowi przywiedli. [17] Obietowali dyjabłom a nie Bogu, bogom, jichże nie znali. Nowi i świeży przyszli, jeż nie czcili ojcowie jich. [18] Boga, jenże cie urodził, został jeś i zapomniał jeś Boga, stworzyciela twego. [19] Widział Bog i ku gniewu pobudzon jest, iż rozgniewali ji ji synowie jego i cory, [20] i rzekł: Skryję oblicze moje od nich i będę baczyć skończenia jich ❬...❭ [21] Oni mie rozgniewali w tem, jen nie był bogiem, i rozdraźnili w proznościach swoich, a ja rozgniewam je w tem, jen nie jest lud, a w ludu szalonem rozdraźnię je. [22] Ogień podeżżon jest w rosierdziu moim i będzie gorzeć aż do pkielnych ostatkow, i pożrze ziemię z plemieniem swoim, i gor założenia zeżże. [23] Zgromadzę na nie zła i strzały moje napełnię w nich. [24] Poginą od głodu i żrzeć je będą ptacy kąsanim przegorzkim. Zęby źwierzow wpuszczę w nie z rosierdzim targającym na ziemi i wężow. [25] Zwnątrz pogładzi je miecz a wnątrz strach, junoszę pospołu i pannę, ssącego z człowiekiem starym. [26] I rzekł jeśm: A gdzież są? Przestać każę z ludzi pamięć jich, [27] ale prze gniew nieprzyjacielow oddaliłeśm, snadź by sie stawili wrogowie jich, rzekli by: Ręka nasza wysoka a nie Bog uczynił to wszytko. [28] Lud kromie rady jest i przez mądrości. [29] Bychą uczyli i urozumieli a poślednia przeźrzeli! [30] Kako pościgał jeden tysiąc a dwa gonili dziesięć tysięcy? Aza nie przeto, iże Bog jich przedał je a Gospodzin swiązał je? [31] Nie jest wiem Bog nasz jako bogowie jich a nieprzyjaciele naszy są sędzie. [32] Z winnice Sodomy winnica jich i od przedmieścieninow Gomorre. Jagoda jich grozno żołci a grozno przegorzkie. [33] Żołć smokow wino jich a jad źmijow nieuleczony[e]. [34] A wszako ta kryta są u mnie i poznamionana w skarbiech moich? [35] Moja jest pomsta a ja zapłacę jim w czas, aby sie powaliła noga jich. Blizu jest dzień zatracenia i bić kwapią czasowie. [36] Sędzić będzie Gospodzin lud swoj a w sługach swoich smiłuje sie. Uźrzy, iże pomdlała ręka a zatworzoni też niestali, a drudzy potrawieni są. [37] Rzekę: Gdzie są bogowie jich, w jichże mieli nadzieję, [38] z jichże obiet jedli tłustość i pili wino modł? Niechaj wstaną a pomogą wam, a w potrzebiznę was zaszczycą. [39] Widzcie, iże jeśm sam a nie jest jiny bog kromia mnie. Ja umorzę a żywo uczynię, uderzę a ja uzdrowię, a nie jest, jen by z ręki mojej mogł wytargnąć. [40] Wzdzignę na niebo rękę moję i rzekę: Żyw jeśm ja na wieki. [41] Acz zaostrzę jako błyskawicę miecz moj a zachwaci sąd ręka moja, oddam pomstę wrogom moim a tym, jiż nienawidzieli mie, odpłacę. [42] Upoję strzały moje krwią a miecz moj będzie pożyrać ciała z posoki pobitych a jętstwa odkrytej nieprzyjacielow głow❬y❭. [43] Chwalcie, pogani, lud jego, bo krwie sług swych pomści i pomstę wroci na wrogi jich, i miłościwy będzie ziemi luda swego.

« 2 Księga Mojżeszowa 15

5 Księga Mojżeszowa 32

1 Księga Samuela 2 »

Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie. Opis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Oprócz psałterza tekst zawiera również zbiór hymnów i kantyków (2 Mojż 15,1-19; 5 Mojż 32,1-43; 1 Sam 2,1-10; Iz 12,1-6; Iz 38,10-20; Hab 3,1-19). Wersja tekstu z kwietnia 2007. Transkrypcja na podstawie Rkps Biblioteka XX Czartoryskich w Krakowie nr 1269. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN. Moduł opracowany przez BibliePolskie.pl