BibliePolskie.pl

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] »A gdyż się ludzie poczęli rozpładzać na ziemi a dzieci miewać, [2] »uźrzewszy syn❬owie❭ boży dzieci człowiecze, iże były krasne, i pojimowali sobie żony, wybrawszy ❬ze wszech ❭, ktore były nakrassze. [3] »I powiedział jest Bog: „Duch moj nie będzie w człowiece na wieki przeby[wa]wać, abo jest ciało, i będą dniowie jego dwadzieścia a sto lat”. [4] »I będą mężowie wznikli ❬na ziemi❭ tych czasow. Potem się znidą w cielesieństwie syn❬owie❭ boży z siostrami człowieczymi, a ty są porodziły. Ty to są byli ot początka świata silni a sławętni mężowie. [5] »Potem widząc Bog, iże jest wielka złość miedzy ludem na ziemi a jich wielkie myślenie serdeczne snażne każdemu po wsze czasy, [6] »zżaliło się jego jemu, iże człowieka uczynił na ziemi, a dotyczen [j] boleści❬ą❭ wnętrzną w sercu a wystrzegając je, iże będą w wiecu, [7] »a rzkąc: „Względni człowiecze na świat [a na], jegożeśm stworzył, ❬od❭ człowieka aż do źwierząt, ot płażącej twarzy aż do niebieskich ptakow, jiż to pod niebem latają, bo mi jest żal je stworzywszy”. [8] »Ale Noe ten jest nalazł miłość u Gospodzina. [9] »Toć jest pokolenie Noe. Noe był mąż sprawiedliwy a wyszszy nade wszytko swe pokolenie, z Bogiem jest chodził [10] »a miał jest trzy syny: Sem, Cham a Jozafat. [11] »Skaziła się jest ziemia przed Gospodzinem a jest złości napełniona. [12] »A gdyż uźrzał Bog, iż to ziemia jest się skaziła, albo było wszytko stworzenie iż to się skaziło na ziemi, [13] »i powiedział Bog ku Noe: „Koniec wszego stworzenia przydzi[cie] przed mię ❬...❭, ja zatracę je z ziemią. [14] »A ty uczyń sobie korab z drzewa heblowanego, przebytek w niem rozliczny zdziałasz a klijem ji swnątrz a swnu sprawisz a spojisz. [15] »A tak ji udziałasz: trzysta łokiet na dłużą będzie, a pięćdziesiąt na wyszszą ji uczynisz, a wirzch jego na trzydzieści łokiet. [16] »Okieńce w niem udziałasz a wirzch tego korabiu wznies❬iesz❭ w gromadę wirzch na łokieć, dźwirze w niem uczynisz na łokieć, pod sobą sień a troje podniebienie w niem uczynisz. [17] »Boć ja przywiodę wody z potopu na ziemię a zagubię wszytko stworzenie, w jemże to są dusze żywe, pod niebem a wszystko, csoż jest żywego na ziemi, to poginie. [18] »I utwirdzę z tobą ❬ślub moj❭, a ty wnidziesz w korab i synowie twoji, i żona twa a żony twych synow z tobą. [19] »❬...❭ w korabiu będą, aby z tobą zostali żywo, samcowie i samice. [20] »❬...❭ aby mogli żywi być. [21] »A nabierzy z sobą rozmajitego pokarmu, jenże się godzi tobie i wszemu porodzonemu stworzeniu na pokarm”. [22] »A tak jest Noe uczynił wszytko, csoż jemu Bog przykazał.