BibliePolskie.pl - Tłumaczenia ksiąg biblijnych na język polski

Teksty » Biblia Królowej Zofii - Transkrypcja » 1 Księga Królewska » Rozdział 22

1 Księga Królewska 22

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] Zatym minęła trzy lata przez boja miedzy Syrską Ziemią a Israhelską. [2] A w trzeciem lecie przyjał Jozafat krol Juda ku krolowi Israhel. [3] I rzekł krol Israhel ku sługam swym: „Nie wiecie, iże nasze jest Ramot Galaad a mieszkamy je wziąć z ręku krola syrskiego?” [4] I rzecze ku Jozafat krolowi Juda: „Podzieszli se mną ku bojowaniu do Ramot Galaat?” [5] Tedy Jozafat ku krolowi israhelskiemu rzecze: „Jakom ja, tako i ty, lud moj a lud twoj jena rzecz są, a jeźdźcy moi jeźdźcy twoi”. I rzecze Jozafat ku krolowi israhelskiemu: „Patrzy, proszę ciebie, zjawienia bożego dziś”. [6] Tedy krol israhelski sebraw prorokow bliz ku cztyrzemstom mężow i rzecze k nim: „Mamli jić do Ramot Galaad bojować, czyli nics?” Jemu oni otpowiedzieli: „Jidź, a dać je Pan w rękę krolowę”. [7] I rzekł Jozafat: „Azali nie ❬nijenego❭ proroka bożego tu, bychom jego pytali?” [8] I rzecze krol israhelski ku Jozafatowi: „Ostał jeden mąż, przez ktorego możem opytać Pana, ale ja jego nienawidzę, bo nie prorokuje mi dobrego, ale złe, Micheasz, syn Jemla”. Jozafat rzecze ❬k niemu❭: „Nie mow tak, krolu”. [9] Tedy krol israhelski powolaw jenego urzędnika, k niemu rzekł: „Rychło przywiedź Michea, syna 1emla”. [10] A w tę dobę krol israhelski a Jozafat krol Juda siadłasta oba każdy na stolcu swem odzian ruchem krolewskim na mieśćcu podle brony samarskiej, a wszytcy prorocy prorokowali przed nima. [11] I uczynił sobie Sedechyjasz syn Kanaan rogi żelazne i rzekł: „Toć mowi Pan: Tymi to rozdrzesz Ziemię Syrską, aż ją i zgładzisz”. [12] A wszytcy prorocy takież prorokowali rzekąc: „Wzydzi do Ramot Galaad a jidzi szczęstnie, a poda Pan w ręce krolowy nieprzyjaciele twe”. [13] A zatym poseł, jen był szedł, aby wezwał Micheasza, mowił k niemu rzekąc: „Owa toć wszytcy prorocy jenymi usty dobre rzeczy krolowi prorokują, przeto takież i ty zrownaj sie s nimi i mow dobre”. [14] Micheasz rzecze: Żyw jest Pan, iże csożkoli powie mi Pan, to będę mowić”. [15] To rzekw i przyszedł ku krolowi, i rzecze jemu krol: „Michea, mamli jechać do Ramot Galaat bojować, czyli niechać?” On otpowie: „Wstaw jidzi wiesiele a poda je Pan w ręce krolowie”. [16] Tedy krol rzekł k niemu: Pirwe ❬i❭ wtore zaprzysięgam cię, aby mi nie mowił, jedno cso prawdziwego jest w jimię boże”. [17] On rzekł: „Widziałem wszytek Israhel rozbiegszy się po gorach jako owce nie mając pastyrza”. I rzekł Pan: Nie mają pana ci to, wroć się każdy do swego domu w pokoju”. [18] W tę dobę krol israhelski ku krolowi Jozafatowi judzskiemu rzecze: „Azalim tobie nie rzekł, iże mi nie prorokuje dobrego, ale zawżgi złe”. [19] Ale on nadto rzecze: „Przeto słysz słowo boże: Widziałem Pana siedząc na stolcu swem a wszytek zastęp niebieski stojąc podle jego na prawicy i na lewicy. [20] I rzekł Pan: Kto okłama Achaba krola israhelskiego, aby jechał i padł w Ramot Galaad? I rzekł jeden na lewicy słowa taka, a drugi jinaka. [21] Zatym wystąpiw duch i stał przed Bogiem rzekąc: „Ja ji okłamam”. Jemuż rzekł Pan: „Na czem?” [22] A on rzecze: Wynidę a będę duch łżywy w uściech wszytkich prorokow jego. I rzekł Pan: Okłamaj a przemoż, wyszedw uczyniż tak. [23] Przeto już ❬oto❭ dał Pan duch łżywy w usta wszech twych prorokow, jiż tu są, a Pan mowił przeciw tobie złe”. [24] Tedy przystąpiw Sedechyjasz syn Kanaan i uderzył Michea w lice rzekąc: „Tedy niechał mię duch boży a mowił tobie?” [25] I rzecze Michea: „Uźrzysz tego dnia, gdyż wnidziesz do pokoja wnętrznej komory, aby się skrył”. [26] I rzecze krol israhelski: „Weźmicie Michea, ać ostanie u Amona książęcia miesckiego a u Joas syna Amalechowa, [27] a rzeczcież jima: Toć mowi krol: Wsadźcie tego męża w ciemnicę a chowajcie ji chlebem zamętka a wodą truchłości, dojąd się nie wrocę w pokoju”. [28] Tedy rzecze Micheasz: „Wrociszli się w pokoju, nie mowił Pan przez mię”, i rzecze: „Słyszcie wszytcy ludzie to”. [29] I jechał krol israhelski a Jozafat krol Juda do Ramot Galaat. [30] Tedy krol israhelski ku Jozafat rzekł: „Weźmi zbroję, wnidziż w boj a oblecz się w me odzienie”. A zatym krol israhel❬ski❭ przemieniw swoj odziew i wszedł w boj. [31] Ale krol syrski przykazał książętom wozowym dwiema a trzemdziestom rzekąc: „Nie będziecie bojować przeciw więcszemu a mniejszemu [a] niżadnemu, jeno przeciw krolowi israhelskiemu samemu. [32] A gdyż uźrzeli książąta wozowa Jozfata, mnieli, by on był krol israhelski, a rzuciwszy się nań i bojowali przeciw jemu. I wzwołał Jozafat, [33] i zrozumieli książęta wozowa, iże nie krol israhelski, i niechali jego. [34] Zatym jeden mąż napiął łęczysko, w nieistność strzelił strzałę a nagodą zastrzelił krola israhelskiego miedzy płucem a miedzy żołądkiem. Tedy on rzekł woźnicy swemu: Obroć rękę swą, wywieziż mię z wojski, bociem ciężko ranien. [35] I zstał się boj tego dnia a krol israhelski stał na swem wozie przeciw Syrskiemu i umarł k wieczoru, i ciekła krew z rany w woz. [36] A zatym służebnik wzwoła po wszytkiej wojszcze, pirwej niż słuńce zaszło, rzekąc: „Wroć się każdy do swego miasta a do ziemie swej”. [37] A tak umarł krol i doniesion do Samaryjej i pochowali krola w Samaryi [38] a umyli woz w samarskiem stawku i lizali psi krew jego a wędzidła umyli podle słowa bożego, jeż był mowił. [39] Ale jini skutcy Achab i wszytko, csoż czynił, a dom z wsłunowych kości, jiż był udziałał, a wszech miast, ktore udziałał, to wszytko popisano w księgach uczynkow dni krolow israhelskich. [40] A tak skonał Achab z swymi oćcy, a krolował Otozyjasz syn jego w miasto jego. [41] Ale Jozafat syn Aza począł krolować nad Judą czwartego lata Achaba krola israhelskiego. [42] W piąci a we trzechdziestoch leciech był, gdyż począł krolować, a dwadzieścia i pięć lat krolował w Jerusalemie, a jimię macierze jego Azuba dziewka Salai. [43] A przydzierżawał się wszytkimi czyny drog Aza oćca swego, a nie oddalał się od nich, a czynił to, csoż prawego przed Bogiem. Ale wżdy gornych modł nie zatracił, bo jeszcze lud obiatował a palił obiaty na wysokościach. [44] I miał pokoj Jozafat z krolem israhelskim. [45] A skutkowie jego ❬...❭, jeż czynił, a bojowie popisani są w księgach skutkow dni krolow Juda. [46] A takież ostatek kapłanow modlebnych, jiż byli ostali za dni Aza oćca jego, zatracił z ziemie. [47] Ani był tego czasu krol ustawion w Edom. [48] A naczynił był Jozafat korabiow na morze, aby na nich płynął do Ofir po złoto, a nie mogli na nich jić, iż się złamały w Asyjongaber. [49] Tedy rzekł Otozyjasz syn Achabow ku Jozafatowi: „Niechaj jidą sługi me z twymi sługami na korabioch”. I nie chciał Jozafat. [50] I skończał z swymi oćcy Jozafat a pochowan s nimi w mieście Dawid oćca swego, i krolował Joram syn jego w miasto jego. [51] Ale Otosyjasz syn Achabow był począł krolować nad israhelskim ludem w Samaryi siodmegonaćcie lata Jozafata krola Juda a krolował nad Israhelem dwie lecie, [52] a czynił nieprawie przed Bogiem, a przydzierżawał się drogi oćca swego a macierze swej, a drogi Jeroboamowy syna Nabotowa, jen przywiodł lud israhelski ku grzechu. [53] A służył Baal, a modlił się jemu, a rozniewał Pana Boga israhelskiego podle wszego, cso czynił ociec jego.

« 1 Księga Królewska 21

1 Księga Królewska 22

2 Księga Królewska 1 »

Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie. Opis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie: Bernacki, L.: Biblia Szaroszpatcka. Podobizna kodeksu Biblioteki Reformowanego Gimnazjum w Szaroszpataku. Kraków 1930. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN.