Teksty » Biblia Królowej Zofii - Transkrypcja » Księga Jeremiasza » Rozdział 14
«  Księga Jeremiasza 13 Księga Jeremiasza 14 Księga Jeremiasza 29  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »To, jeż to się stało słowo boże ku Jeremijaszowi od Pana o rzeczach suchości. [2] »Płakała jest Żydowska Ziemia a wrota jej padły są a zacimiły są się na ziemi a wołanie jerusalemskie wstąpiło. [3] »Więcszy posłali są swe mniejsze ku wodzie. Przyszli czyrpać i nie naleźli są wody, przynieśli są zasię swe sędy prozne, zagańbieni są a udręczeni i przykryli głowy swe. [4] »Prze zagubienie ziemie, iże nie przyszedł deszcz na ziemię, poganieni są oracze, przykryli są głowy swe. [5] »Bo i łani porodziła na polu i ostawiła płody swe, przeto iż nie było zioł. [6] »A łosiowie stali na skałach i przyciągali w się wiatr jako smokowie, seszły oczy jich, bo nie było ziela. [7] »Odpowiedząli nam złości nasze: Panie, uczyń prze twe jimię, bo wielikie są przelisz odwracania nasza, tobiesmy zgrzeszyli. [8] »Czekanie israhelskiego luda, zbawicielu nasz czasu zamącenia, przeto jako gość będący jeś w ziemi i jako podrożny uchylasz się ku bydleniu? [9] »Przeto będący jeś jako mąż, jen się tuła, jako silny, jen nie może zbawić? Ale ty w nas jeś, Panie, a jimię święte twe nad nami wzywano, nie niechaj nas. [10] »To mowi Pan Bog ludu temu to, jenże to jest miłował ruszanie nogami swymi a nie upokoił się, a Panu się nie lubił, a już się ro zpomionę na jich złości, a nawiedzę grzech jich. [11] »I rzekł jest Pan ku mnie: Nie proś za lud ten to ku dobremu. [12] »Gdy się będą pościć, nie usłyszę prośby jich, a będąli obiatować żżone obiaty i bite obiaty, nie przymę jich, bo mieczem a głodem, a morem ja je zagubię. [13] »I rzekłem: A a a, Panie Boże, prorokowie mowią jim: Nie uźrzycie miecza a głod nie będzie w was, ale pokoj prawy da wam w tem to mieście. [14] »I rzekł Pan ku mnie: Krzywie prorokują prorocy w jimię me. Nie posłałem jich a nie przykazałem jim anim mowił jim, widzenie łżywe a proroczstwo lściwe, a swiedzenie sierca swego prorokują wam. [15] »Przetoż to mowi Pan o prorocech, jiż prorokują w jimię me, jichżem to nie posłał rzekąc: Miecz a głod nie będzie w ziemi tej to. Od miecza a od głodu strawion będzie prorok ten isty, [16] »a ludzie, jim są prorokowali, będą pomiotani na drogach jerusalemskich od głodu a od miecza, a nie będzie, kto by pochował je, oni i żony jich, i synowie i dziewki jich, i wyleję na nie złe jich. [17] »I poniesiesz k nim słowo to: Wywiecie oczy moje słzy przez noc i przez dzień a nie milczta, bo skruszenim wielikim starta jest panna, dziewka luda mego raną przelisz złą. [18] »Owa gdyż wynidę na pole, ano zbici mieczem, a jestli wnidę do miasta, a onić zginęli ❬...❭ 
«  Księga Jeremiasza 13 Księga Jeremiasza 14 Księga Jeremiasza 29  »


 Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w KrakowieOpis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie: Bernacki, L.: Biblia Szaroszpatcka. Podobizna kodeksu Biblioteki Reformowanego Gimnazjum w Szaroszpataku. Kraków 1930. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN.